İmkansızlığın...

Kendinden bile sakladığın duygularınla yüzleştin mi hiç? Dağıldın mı, kayboldun mu kendi iç seslerinde? Bir fotoğraf karesindeki gülümseme sarstı mı seni derinden?

Bir fotoğraftaki bakış, içinden çıkan bir başka sen, yeni bir iç denizler açtı mı içinde? Bu denizin içinde kalmak, hep orada o huzuru yaşamak istedin mi? O bakışın orada donmasını hep orda o bakışta kalmayı istedin mi?

Kaybolan tüm duygular, saklandıkları kuytulardan çıktı birer birer. Akın etti aktı gözlerinden….

Telaşla yetişmeye çalışıyorsun şimdi, kaçan zamanı yakalamaya, susturduklarının hepsinin akınında savunmasız, korunaksız, ne yapacağını bilmeden kalakaldın.

Baktıkça o fotoğrafa o anda kalmayı, o bakışta donmayı, hep o gülümseme de yaşamayı istedin…

Geciktin şimdi, kaybettiklerini kazanmak imkansız, geri gelmeyecek kaçırdığın zaman, yanındayken fark etmediğin tüm duygular başında, şimdi yüzleşme anı….

Bir kez daha kaybolmayacaksın o bakışlarda, o gülümseme donmayacak bir daha, bir kez daha olmayacak….

Yaşayamamışlık kalacak içinde, paylaşamadan kaybolacak tüm anlar, hafızanın içinde sakladığın her şey bir yağmur olup süzülecek…

Sana bakmak, kendini görmek bakışlarda… Sana bakmak yok olmak imkansızlıklarda…. Sana bakmak olamamışlığın eşittiri… Sana bakmak yeni yollar açmak… Sana bakmak yeni dünyalar kurmak…..

Sana bakmak sensizliğin anlamak, ulaşamayacağını bilmek……

İmkansızlığın imkansız olsa…….