İnancım!

Yazının içinde bu kadar olmama rağmen, yazacak birşeyler bulamıyorum. Belkide istemiyorum, yazmayı...

Ona haksızlıkta etmek istemiyorum çoğu zaman. Kıymetlim ve beni anlayan tek bir şey....

Değişim içerisinde olduğu gibi kalan, seni terk etmeyen belki de tek şey...

Hayat korkulardan ibaret gibi. Üşümek gibi, sıcağın en hassasi noktalarında.

Hayatla barışık yaşamanın her zaman huzur getireceğine inanmışımdır ki, hâlâda öyle olduğunu savunuyorum. İnsan pes etmek, kolay yolu tercih etmek için çaresiz görünür. Bunu sadece korkaklar yapar...

Yaşanılmış ya da yaşanılacak olan her türlü olay aslında insan için bir adımdır.

Bu kadarcık yazıda ne anlattım bilmiyorum ama... Uzun zamandır burada yazmamam ya da istememe rağmen her türlü engeli kendim çıkarıp da yazamadığım için içinde bulunduğum huzursuzluğun bir göstergesi olsa gerek....
Biten gün olmayacak, o günü bitiren sen olacaksız.

Saygılarımı sunuyorum.