İnebolu’da çok kar varmış, şimdi orada olmalı, kardanadam yapmalı

Sabah Ankara’yı bembeyaz görünce hemen fotoğraflarını çektim ve gördüklerimi yazdım (1). O anda çocukluk günlerime gidip İnebolu’nun Yeşilöz Köyü’ndeki karlı günlerden bir anı yazdım: “O kadar çok kar yağarmış ki, Ali Amcam o yüksek pencereden atardı bizi karlar üzerine, biz koşarak eve gelirdik, yine atardı. Babaannem yalvarırdı oğluna bizi atmasın diye. Üşüyen ayaklarımızı sıcak suların içinde ısıtmaya çalışırdı.”

Babamı aradım, İnebolu’da çok kar varmış, balkonların kapıları kardan açılmıyormuş. İnebolu’da beş katlı evin terasındaki balkonları çok severim. İnebolu çok güzel görünür o balkonlardan, yalnızca deniz görünmez. Karlı günlerde etraftaki çatıları taş kaplı evlerin üzerinde ve ağaçlardaki karlar çok güzel görünür.

Ankara’da kar yağmaya devam ediyor ve Ankara’nın karını izlerken eski yıllarda İnebolu’daki karlı günleri anımsıyorum.

İnebolu’daki evin bahçesinde kardanadam yapardık. Küçük bir kartopu yapıp onun karlar üzerinde yuvarlamaya başladığımda çok çabuk büyürdü. İnebolu nemli olduğu için kar iyi yapışır. Bahçede kısa bir turda kardan kocaman bir topumuz olurdu. Yerde kartopunu yuvarlarken altındaki pırasaları, karapancarları da toplardık bazen. Bunlarını babaannemin görmemesi gerekirdi. Özellikle pırasalarına birşey olmasını istemezdi. Sonra kardanadamın kafası için bir küçük kartopu daha yapar üzerine koyardık. Kardanadamı okul çantamızdan çıkardığınız tahta cetvelle düzeltirdik. Islanıp kuruyan ve kabaran tahta cetvel sonra pek işe yaramazdı. Şimdiki plastik cetveller yoktu o zamanlar. Kardanadamın gözleri için odun kömürü kullanırdık. Bizim kardanadamlarımızın burnu, fotoğraflardaki kardanadamlara benzemezdi. Havucumuz olmazdı, biz de bir ağaç dalı veya üzüm tefeği takardık burun niyetine.

İnebolu’dan bir fotoğraf geldi aklıma. Özel bir fotoğraftır. 1997 yıllında babam çekmiş. Ağaçların üzerinde karlar var ve arkada eski ev görünüyor. Karlı günlerde İnebolu’da olduğumda balkondan o tarafa doğru bakar ve o fotoğrafı yeniden çekmeye çalışırım, ancak çektiğim fotoğraflar hiçbir zaman o fotoğraftaki kadar güzel olmaz.

Yeniyol İlkokulu'nda öğrenciyken biraz ilerideki okullarına giden liselileri kartopuna tutardık. Kartoplarımızı hazırlar hep beraber aniden ortaya çıkıp yoldan geçenlere atardık. Daha sonra ben liseye giderken ilkokulun yeni öğrencileri bizi kartopuna tutarlardı.

Şimdi İnebolu’da olmayı, kardanadam yapmayı ve kartopu oynamayı ne çok isterdim.

(1) Bu sabah Ankara bembeyazdı (17-2-2008): http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=92789

Ankara, 17 Şubat 2008