İnsan olabilmek

"Acımasız olan GÜÇSÜZ olandır. 

Sevecenliği yalnızca GÜÇLÜ olandan bekleyebiliriz."

 Roston

     Bir karınca su fıçısının içine düşer. Birinci kişi odaya girer, fıçıya bakar ve fıçıda bir karınca görür. Karıncaya; “Su fıçımda ne işin var senin?” diyerek onu öldürür. Bu bir bencillik örneğidir.

     İkinci kişi içeri girer, fıçıya bakar ve fıçıda bir karınca görür. Karıncaya; “Evet, çok sıcak bir gün, karıncalar için bile sıcak. Hiçbir şeye de zarar vermiyorsun. Haydi, fıçımda otur bakalım” der. Bu da hoşgörüdür.

     Üçüncü kişi içeri girer, fıçıya bakar ve fıçıda bir karınca görür. Ne kızmak gelir aklına ne de hoşgörülü davranmak. Fıçıdaki karıncayı görünce hemen bir avuç şeker uzatır. İşte bu da “Sevgi’dir.(1)

     Hayatta en önemli şeydir insan olabilmek. Dili, dini, ırkı, siyasi görüşü bir kenara bırakırsak gerçekten adam gibi adam mıdır diye bakmak lazımdır. Yolda yürürken kaldırımda karşıdan karşıya geçen bir karıncaya basmayıp ta, ona sevgi dolu bakabiliyorsa insan, insandır. Onunda bir can taşıdığını düşünüyor ve vicdanen hassasiyet gösteriyorsa işte o insandır. Mini minnacık canlıya vicdan şefkati ile yaklaşabiliyorsa insan, gerçekten de insandır. Onu yetiştiren yiğit ana ve babanın ellerinden öpmek haktır.

              KAYNAK

(1)    http://www.edebiyatevi.com/yazi/3258_sonsuz-ask.html