İnsan olana , insan olmak ne zor!

Ne zaman bir ‘’ orman yanıyor’’ haberi duysam içim cız eder. Aklıma hemen o bildik resim düşer. Yanan bir ormanda kaçmaya çalışırken alevlere yakalanmış, yanmış bir kablumbağa’ nın resmi. Acılardan geçerek, ıstırap içinde kalmış ve ölmüş bir tosbağanın hali. Kim bilir ? Hangi insan kılıklı yaratık, hangi küçük menfaat için yakmıştı o ormanı? Azıcık tarla açmak için mi? Yoksa koca koca araziler çıkarmak için mi? Bilinmez. Tek bildiğimiz bu topraklarda gözü kanlı, gözü dönmüş yaratıklarla beraber yaşadığımız.

Anlaması mümkün olmayan şeylerden biri bu konuda yaşanan acizlik. Her sene canım ormanlar cayır cayır yanar; ya uçağı yoktur bakanlığın, ya tamirden gelmemiştir, mevsimlik işçiler daha alınmamıştır, bekçiler kadrolu değildir, akla hayale gelmez saçmalıklar, insanı delirten konuşmalar.

Anlamak mümkün değil. Her yere karakol kuran devlet, neden ormanlar için bir jandarma karakolu kurmaz? Neden ormanları koruma ve söndürme işi hava kuvvetlerine devredilmez? Neden orman koruma için ordu içinden bir tabur, tugay oluşturulmaz?

O kadar kötü bir yönetim anlayışımız var ki. Bakın İngiltere’de en başarılı başbakanlar bile sessiz sedasız gidiyor yerine hemen birisi geliyor. Almanya öyle, Fransa öyle. Sistem hiçbir zaman kilitlenmiyor, gelen bütün çalışanları kovup kendi adamını doldurmuyor.

DSİ' nin şu an ki genel müdürü teyzemlerin karşı kapı komşusu. Sadece tarikat mensuplarını işe alıyor. Ve onlara seçimlerde AKP’ye oy vereceklerine dair yemin ettirip işe alıyorlarmış. Bunu kim mi söylüyor? Adamın akrabaları.

Siz olsanız üzülmez misiniz? O yanan tosbağa’nın bu kafa yüzünden yandığına. Sokaklarda köpeklerin sefilliğine, caddelerde sokak çocuklarının haline bakıp bir şey yapmayanlar işte bu kafa. Üzülseniz elinizden ne gelir ey! İnsanlar?