Sen de mutlu olma e mi?

Bu topraklarda bazı kadınlar dayak yer, küfür yer, onuru çiğnenir; sesizce alır çantasını baba evine gider. Yanında muhakkak birkaç küçük bebesi. Hepsi birden sığışırlar bir koltuğa. Gittikleri evde en yakınları bile ‘’el ‘’ gibi bakar. Az sonra gelip de vurup, öldürür kadının herifi. Bu yüzden, aklın hesap etmediği densizliklerin kokusu vardır bazı mezarlarda.

Erkeklerle kızların ayrı koridorlardan okula girdiği, gülmenin ‘’karı gibi’’ olmakla eşdeğer olduğu, sevilmeyen insanlara ‘’it herif’’ dendiği, kedilerin ve güvercinlerin apartman bahçelerinde istenmediği bir yüzyıldayız. Hiç çalışmadan siyasetçi olan, bankadan kredi alamayıp banka satın alan, iki tane çocuk yurdunu yönetemeyip adı Cumhurbaşkanı adaylığına çıkan insanların yaşadığı bir coğrafyadayız, kader!

Sen, gülümse biraz. Sözüm sana değil. Senin ‘’ne iyi ‘’ olduğunu, eline bayrak alıp meydanlara, silah alıp askere gittiğini biliyorum. O kibar, o ürkek centilmenliğinin altında vatan için ölecek bir kalbin var, sözüm sana değil.

Biz Galatasaray gibiyiz, tam da öyleyiz. En zengin adamlardan oluşan yönetim, Fransızca bilen çocuklar, jöleli oğlanlar, kısa saçlı kızlar bir araya gelince bakın ne oluyor? Yenmeyi de, yenilmeyi de beceremiyoruz. Özür dilemeyi, el öpmeyi, erdemin ne olduğunu bilemiyoruz. Birbirine karıştırıyoruz her şeyi, öncelikler ve bekleyecekler karışmış. Belki de en namuslumuz hiç imtihan edilmemiş, neden olmasın? Kır bıyıklı muhafazakar milletvekili eve gidince ne yapıyor kim bilebilir Allah'tan başka?

Bizi sevmeyene beddua ediyoruz. Biz mutsuz isek herkes mutsuz olsun istiyoruz. Tanıdıklarımızı çekiştirmediğimiz gün yok, ihanet bu şehrin üstünde gezen bulutlar gibi bildik oldu buralarda. Reklamlarda en olmaz görüntüler var ama memleketin her yanı ‘’imam hatip’’ meselesi.

Galatasaray gibiyiz. Zamanında cepheye giden Galatasaray liseli çocukların şerefine bak! Şimdi şu olanları yapanların sinesine bak bir de. Tüm dünya neden bize vize koyuyor? diye soruyorsanız. Cevabı bellidir, ''Galatasaray'' gibiyiz.

Kırmızı ışıkta geçenler ‘’ becerikli şoför’’, hazine arazisine ev yapanlar ‘’iş bilir’’ , rüşvet almadan iş yapmayan ‘’işini bilen memur’’ apartmana yönetici olunca Hitler’e rahmet okutan despotlar siz her yerdesiniz.

İçimizde en okumuş olan bile ne diyor ayrılırken. Şarkıda ki söz gibi ‘’ sen de mutlu olma e mi? ‘’ Biz Galatasaray gibiyiz. Bize hizmet edenleri küstürüp, gönderip ; sonra da yenilgilerden yenilgi beğenmiyoruz. Ne hazin !