İnsan sevdiği sürece yaşar

İnsan ümit ettiği sürece yaşar derler. Fakat ben bunun doğru olduğuna inanmıyorum. İnsan sadece ümit edip beklemekle neye ulaşabilir ki. Çaba göstermeden, emek vermeden ve belkide çırpınmadan ne elde edilebilmiş bu hayatta.

İnsan sevdiği sürece yaşar.

Bir tek insan için bile olsa önemli olduğunu bilmek, zor olan hayata aynı zor edayla direnmeye yardımcı olur. Sevgidir her derdin ilacı. İnkar edip içimizde sakladığımız zaman patlayacak gibi oluruz. Çünkü sevgi içte saklanacak, paylaşılmayacak birşey değildir. Sevgi hep dışarı çıkmak ister, kendini göstermek ister, mutluluğunu yaymak istermek. Bulaşmak ister her kalbe ve her ruha.

İnsan sevince insan olur. Varlığından haberdar olur. Yapabileceklerinin farkına varır. Sanki bir güç gelir insana. Hızla geçen zamana inat doya doya yaşamalı sevgiyi.

Eğer sevdiğiniz kişi ruhunuzun diğer yarısıyla yani bunu hissettiriyorsa size sakın durmayın. Ne geçen zamanı tutabilirsiniz ne de geç kalmışlıklarınızın vebalini taşıyabilirsiniz. Durmayın söyleyin sevginizi.

Ben diyorum ki sevdiğime " Seni sevmek mutlulukların en büyüğü. Gözlerine bakmak, sesini duymak belki de sadece yan yana oturmak seninle huzur işte benim için. Beyazlar saçlarına düştüğünde, yüzün kırış kırış olduğunda ve ellerin yaşlılık çilleriyle dolduğunda sana SENİ SEVİYORUM HAYATIM diyebilmek doyumsuz bir zevk olacak."

İnsan sevdiği sürece yaşar.
Yaşıyorum çünkü seviyorum........