İnsan vaktinde ölmeli cenazesi düğün bayram olmalı

Ölümler de normal değil ölenlere yapılan cenaze törenleri de… Ağlayıp sızlayıp toprağın altına koyuyoruz. Ona da mecbur olduğumuz için.

Bir yolcu etme durumu yok. Yolcu etmiyoruz çünkü ölümlerin çoğu beklemediğimiz anda. Hazırlıksız yakalanıyoruz. İyi de ölüm bir kaza, istenmeyen beklenmeyen bir şey değil ki.

Şu an ölüyoruz ya, buna ölüm bile denmez, “gafil ölüm” Cenazelerde feryadı figan, gözyaşları sel… Ölüme değil kadere ağlıyoruz. İnsan 15 yaşında ölür mü ya! Buna ölüm denmez ki. Böyle ölümler benim ölüm tanımıma girmiyor.

Ölüm, hayatını tamamlarsın ve artık bu dünyadan ayrılırsın. Törenle uğurlanırsın. Ne gözyaşı ne çığlık. Yolculuğu önceden biliyoruz zaten niye ağlayalım. Belki ayrılığın hüznü.

Şu anda biz ölülerimizi yolcu da etmiyoruz. Toprağın altına koyup üzerini örtüyoruz. Çünkü vakitsiz gidiyorlar. Elimiz böğrümüzde kalıyor.

Ölüm hayat gibi tamamen normal bir olay. Doğduğun gibi bir gün öleceksin. Bunu bilerek yaşıyorsun. Ama gününden evvel acı çekerek ölüyorsun. Yaşın gelmiş başın gelmiş huzur içinde ruhunu teslim etmiyorsun.

Bu yüzden ölüm korkusu diye bir şey var. Aslında ölümden değil bu şekilde ölümden korkuyoruz. Çünkü böyle ölüm olmaz.

Ben şimdi kendim için “Yaşın gelmiş başın gelmiş huzur içinde ruhunu teslim etmek” denilen doğal ölümü bekliyorum. Görünen ve bilinen o ki bu ölüm istisnalar olmakla birlikte normal olarak 90 üzeri bir yaşta gerçekleşecek.

Şimdi o gün ben bu dünyadan ayrılırsam, yaşamışım yaşayacağım kadar. Ben bir canlıyım doğar büyür ölürüm. Olan bu. Tamamen normal bir şey. İnsanların ağlayıp sızlamasına gerek yok. Ama doğrusu tören yapılsın isterim.

Deli gömleği gibi sarıyorlar bir beze. Hiç masraf yok, özen yok kaz toprağa göm. Ölümden işte bu nedenle korkuyoruz. Çünkü ölümü çirkinleştiriyorlar. Renkli olsun, kefen de neymiş! Özenle sarın sarmalayın. Bir ulvi müzik eşliğinde…

Korkuyoruz ölümden çünkü idam edilir gibi… Mezarda da sorun var. Biraz özenli yapın, para harcayın. Aynen düğün bayram gibi cenaze sektörü de olmalı. Ölen bilmeyecek ama biz göreceğiz ve öyle öleceğiz. Korkmadan, kendimizi hazırlayarak. Öyle yapılıyor ki ölü hortlayacak. Ölüme öyle hazırlayın öyle bir cenaze töreni yapın ki huzur içinde ruhunu teslim etsin. Çoğu o kefeni, tabutu, mezarı görünce korkudan ölüyor. Vücudun ölmeden öldüysen acırım sana!