İnsanı Anlama Sanatı

   İnsanı anlamak bir yetenektir, her kula nasip olmaz. İnsanı anlamak dünyayı bir edebi eser gibi okumaktır. Kendini anlamaktır önce karşıdakini anlamak.

  Analitik hiçbir teorinin çözemediği tıkanıklıkların çıkmazındadır bazen insanın ruhu, o yuzden bir şifresi yoktur onu anlamanın. Dogayı evreni keşfeden bir bitkiyi, bir hayvanı seven anlayan insanı anlar ve hisseder. Ne kadar çok insan gördügünle degil ne kadar cok ruh gördüğün ve ona değdiğinle ilgilidir. Bir profesyonellik gerektirmez cogu kez.Acemice de anlarsın insanı bazen.Duygu dunyasının genişliğiyle ilgilidir en çok.

  Okuduğun kitap sayısından çok o kitaptan çıkardıgın kahraman sayısı kadardır insanı anlama oranın. Cevrene baktıgın göz, yaşamı algılayışın ve hissediş tarzındadır duyguyu anlama yetisi.

 Hepimiz aynı kapagın altında açılmayı bekleyen cam şişeler gibiyiz kırılgan ve hepimiz aynı kapak altında yaşıyoruz çağlardır. Birimizin tersi diğerinin düzü..Kapagın rengi, şişenin rengi değisse de duygunun rengi aynı.

  İnsanı anlamak eş ruhu değil, eş duyguyu analiz etmektir. İnsanı anlamak dünyanın neresinde olursan ol aynı dili konuşmak gibidir.Yargı ve sorgulardan uzak doğru tanımlamalar , saptamalar ve uzlaşılar kurabilmektir. Yaratılışın, yeryüzünün,  varlık olmanın sancısının bin yürekte  atan sesini duyabilmektir.

Anlıyorum demek de yetmez bazen.. nasılsın sorusunun klişe cevabı gibidir bu. Ya da neyin var... ''yok bir şey'' demek gibidir. Var olan o kadar cok şey varken , evren sadece anlamak ve anlaşılmak kısır döngüsü üzerinde kurulmuşçasına  bir kaostayken., İnsanı anlamak bu ucsuz bucaksız alemde bir kum tanesi , bir su damlasının özüne dokunmak gibi zor ve keyiflidir aynı zamanda.

  Doğru cevabı bulmak değil, dogru soruyu sorabilmektir insanı anlamak.