Hiçbir Şey...( Nihilist )

   Evren hiçliğin birliğinde dengede duruyor. Nefs hiçlikte, kalp süveydada, göz aynada, can tende, ten bedende güzel duruyor. Mevlana'dan Yunus'a, Hacı Bektaş'tan Pir Sultan'a , Hallac-ı Mansur'a... yokluk insan-ı kamilde güzel duruyor.

 Hiçbir şey olmamak,  hiç olmak, hiçliğin kendinde güzel duruyor. Tekliğin, bütünlüğün sonsuz huzurunda yerle yeksan olan ruhunda, benden içeri beninde, yaşam kendinde güzel duruyor. 

 Birimiz diğerinin hiçbiri, hiçbirimiz birbirimizin hiçi... Hiçlik, gören gözde güzel duruyor. Hiç olabildiğimizde arınıyor evren ve varlıgın özünde birleşiyor kainat. Birlik tekkesinin dergahıdır hayat.. Birliği anlayan, nergiste güzel duruyor. Bir nazar( bakış), bir ok, bir müjgan, bir yanış, bir varış...hiçliğin dilinde hoş oluyor.

 En büyük manadır hiçliğin gizi. Kalpten bakan görür özü. Hiç kimse yok ki yanmayan tözü, birliğin hiçinde can buluyor. 

  Dünya bir han, konan göçer , ''Yunus gibi'' yandıkça, zaman bir seldir akıp gecer. Hiçbir şey kalmaz yarına, dünden bugüne bakan gecer.

  Gönül bir gamdır coktur ahı, cihandır en güzel yadı..hiç , olmadıkça adem evladı, daha niceler, dünyadan bakıp geçer.