İnziva günlüğü....

az evvel…
bir göç kalkar şu mukaddes topraktan
kanatları geniş çarpar rüzgarın
sokak aralarına gizlenmiş yeşil minarelerde
bayrak gibi dalgalanan
sana / bana benzer isimler

nisana yakışmıyor kar
gençliğime yakışmadığı gibi ölüm

azabın yangın yerinden geldim
az evvel…
yüreğimde paslı kilit
şah damarımda durulmayan okyanus
belki bir bahar ayazında ben de giderim
gördükçe içlenirim…
benim de yerimde yeller eser

ne zor şeydir ıslağında çiğ kalmış ayrılık
hayat gibi rayından fırlayan tren
uzar da uzar bir sonsuza
hüzünden ibaret istasyonlar
zalim saatlerin zehrine batırılmış mendil
tenhası muamma / zelzelesi derin
bir veda mektubu ardından sallanır
eksilmez de çoğalmaz da bir gidince hayat
müstesna günlerden ufana bir dem kalır…
gördükçe içlenirim…
her göçenin yerlerinde yeller eser

âh öyle bir canım yanıyor ki
kırılan dünyamda buz dağları
ince bir seyirde kıyamete yürür
o afet ki ruhun küresinde batıran güneşi
doğmaz daha gözlerimizden
has tadını vermez gün
korusak da zindanlarda azametini
loş ve boş odalar
hep tatlı olmuştur hayalin dağ uykuları
oysa ki sabah olsun diye
şafağa yalvaran o gözler benim
alış sende gönlüm
kanlı şafakların karanlık davasına
ömür hengame salda uykusuz bir kaç yıldı

nisana yakışmıyor kar
gençliğime yakışmadığı gibi ölüm

az evvel…
azabın yangın yerinden geldim
ak mermerlere kazınmış
sana / bana benzer isimler
gördükçe içlenirim…
her giden günün yerinde yeller eser

Esra Kaya