Irkçılık iflah olmaz bir hastalıktır

Irkçılık iflah olmaz bir hastalıktır. İnsanı kör eder, sağır eder ve en önemlisi duygu ve vicdan fakiri bir varlık haline getirir. Irkçılığın leş kokulu bataklığına dalan kişi artık insan olduğunu unutmuştur; onun için sadece milliyeti vardır. Bundan dolayıdır ki karşısındaki kişilere de insan olarak yaklaşmaz: Biriyle tanıştığında öncelikle onun hangi etnik gruba mensup olduğuna bakar. Çünkü ırkçıların hastalıklı düşüncesine göre; onunla aynı milletteysen dost, farklıysan düşmansındır. Irkçılık sadece belli bir gruba özgü değildir, her milletin içinde ırkçı ve ayrımcı insanlar çıkabilir ve ne yazık ki çıkmaktadır.

Bana ırkçılıkla ilgili böyle bir giriş yaptıran olayı belki sizde bugün gazetelerde okumuşsunuzdur: Azerbaycan’ın başkenti Bakü’ye ekibiyle birlikte konser vermek için giden Sertab Erener’in Ermeni asıllı piyanisti Burak Bedikyan, sırf etnik kökeni yüzünden Azerbaycan’a sokulmamış ve saatlerce havaalanında bekletildikten sonra Türkiye’ye giden ilk uçakla geri gönderilmiş.

Gazetede okuduğuma göre olay sadece bununla da sınırlı değil: Havaalanında kimlik kontrolü yapan Azeri görevli piyanistin adını ve soyadını okuduktan sonra nereli olduğunu sormuş ve Burak Bedikyan’dan Ermeni asıllı Türk vatandaşıyım yanıtını almış. İşte Burak Bey için saatlerce süren işkencede bundan sonra başlamış. Dört saat boyunca bir odada tek başına bırakılan ve kimseyle görüşmesine izin verilmeyen Burak Bedikyan, bu süre zarfında tuvalete dahi gidememiş. Görevlilere soru sormaya çalıştığında da kaba ve sert bir tavırla karşılaşmış, tehdit edilmiş ve görevliler tarafından üzerine yürünmüş. Bakü havaalanında son derece çirkin bir muameleyle yüzyüze gelen Burak Bedikyan bir suçlu değil, terörist değil o sadece işini yapmak için orada bulunan bir müzisyen. Anlaşıldığı kadarıyla tek suçu da Ermeni olmak.

Bu rezalet için söylenebilecek çok söz var ama olayın kendisi zaten yapılabilecek tüm yorumlardan daha etkili bir biçimde anlatıyor kendisini ve içerdiği çirkinliği. Hayatta beni ırkçılık ve ayrımcılık kadar çok sinirlendiren ve üzen hiçbir şey yok. O yüzden bu tür olaylarla karşılaştığımda çok etkileniyorum ve hepimiz adına; insanlık adına utanç duyuyorum. Birilerinin insanları sadece etnik kökenlerine, cinsiyetlerine, inançlarına ya da inançsızlıklarına göre kategorize edip yaftalar yapıştırması ve sonrada suçlama ve dışlama çalışmasına girmesi beni delirtiyor.

Bu çirkin olaydan sonra Sertab Erener’in ne yaptığını bilemiyorum ama ben Sertab Hanımın yerinde olsaydım kesinlikle o konsere çıkmaz ve eşyalarımı toplayıp Türkiye’ye geri dönerdim.

Irkçılık gibi ilkel bir düşüncenin etkisinde olan o insanlara acıyorum ve asla insan olmanın erdemini kavrayamayacak oldukları için onlar adına tüm samimiyetimle üzüntü duyuyorum.