İş hayatında mutsuzluğun nedenleri - I

Tüm arkadaşlarım işinde mutsuz. Herkesin bin bir derdi bin bir sorunu var... Eskiden insanlar işe girince mutlu olurdu, şimdi bize yetmeyen ne peki? Bizi mutsuz eden ne? Sorun bizde mi eskilerde mi? Sorun kimsede aslında, sorun kuşak çatışmasında çünkü. Öğrenilen, tecrübe edinilen, bize öğretilen değerlerde… 

Ne kadar iyi okullardan mezun olursanız olun, ne kadar iyi eğitim alırsanız alın bunun hiçbir önemi yok çünkü sizi işe alanlar bir önceki kuşak. Ne yaparsanız yapın, ne kadar iyi olursanız olun, onlara benzemediğiniz sürece siz ötekisiniz onlar için. Hatta düzene uymayan, var olan düzeni kabullenmeyen, sorgulayan, beklentisi yüksek, hiçbir şeyle memnun olmayan düzen bozucusunuz… Peki gerçekten öyle miyiz? 

Onlara göre maaş alıyoruz, bir işimiz var ya her şey tamam. Oysa maaş almak değil ki bizim yani 80 sonrası kuşağın derdi. İşimize gönlümüzü katmak istiyoruz biz, değer katmak istiyoruz, gördüğümüz yanlışları düzeltmek daha iyisi için çabalamak istiyoruz. Geleceğe, ülkemizin gelişimine ufak da olsa bir katkı da biz sağlamak istiyoruz. Böyle gördük çünkü, böyle eğitim aldık biz, böyle yetiştirildik… 

Yöneticilerime, müdürlerime şöyle seslenmek istiyorum. Biliyor musun, bugünün üniversiteleri sizin zamanınızdan farklı. Bugün üniversitelerde amfilerde, hatta ilkokul ve ortaokullarda sınıflarda yalnızca dersler okutulmuyor. Öğrencilere, yani geleceği emanet ettiğiniz bizlere araştırma, sorgulama, değişimlere, yeniliklere açık olma, liderlik yetileri kazandırılıyor. Ben senin gibi sadece üniversite bitirmedim, okumak zaten yapmak zorunda olduğum bir şeydi. Ben kendime değer kattım. Kendimi olabildiğince geliştirdim. Bir seminerden diğer seminere, bir aktiviteden diğer aktiviteye koşturdum durdum. Ufkumu genişlettim. Bana sunulan sınırlarla kalmadım, sınırlarımı hatta sınırsızlığımı kendim yarattım. Oysa şimdi sen benden tüm öğrendiğim şeyleri unutup senin gibi olmamı istiyorsun. Sorgulamamı, araştırmamı, gelişmememi ve geliştirmemi istemiyorsun, neden? Çünkü korkuyorsun aslında benden. Senden daha bilgili ve donanımlıyım çünkü. Daha çok şey becerebilecek cesaretim var çünkü. Senin gibi yalnızca maaş almak yetmiyor bana. Gelecek nesillere yatırım yapmak, ülkemin gelişimine bir katkı da ben sağlamak istiyorum. Oysa sen beni neyle suçluyorsun? Beklentileri yüksek olmakla, olanı kabullenmemekle… 

Ne kadar korksan da bil ki yerini bana bırakacaksın eninde sonunda. Geleceğin yöneticileri liderleri bizlerden olacak. Ama umarım gücümüzü kaybetmeden, sizlere benzemeden, sizleştirilmeden oralara gelebiliriz. Yoksa her yeni kuşağın mutsuzluğu böyle gelip sürecek… 

Lütfen bir bakın artık bize, anlamaya çalışın… Bizler sizlerden farklıyız. Nasıl biz sizleri değiştiremiyorsak, sizler de bizleri değiştiremezsiniz. Sadece farklılıklarımızı görmeye, farklılıklardan uyumu, gelişimi yakalamaya çalışın. Lütfennn!!!…