İşimi biliyorum

Bugün güzel bir gün olacağını tahmin ediyordum zaten. Çünkü bugün ilk kez caddeden karşıdan karşıya geçerken bir araba bana yol verdi.  Çok şaşırdım ama çaktırmadım karşıya geçtim. Sonra iş arkadaşlarımda ikisi bana sabah sabah günaydın dediler. Yine çok şaşırdım ama çaktırmadım üstüne ben de günaydın dedim. Bugün güzel bir gündü biliyordum ve hep öyle devam edecekti.

Akşam elimde lap top çantası ile işten çıkarken ilk kez yaşadığıma çok sevindim. Aylardır memurdum, memur olarak çalışıyordum ama şu ana kadar daha henüz bir siftahım bile yoktu.  Eve gidiyorum hanımda bir karış surat. İlk günler soruyordu bir gelişme var mı diye, artık suratıma bile bakmıyordu. Anlamıştı, benden bir b..k olmazdı.

Ama o gün farklı bir gündü. Eve girdiğimde o da anlayacaktı.   

Bu defa zile bastım eve girerken. Hanım öfleye, püfleye açtı. Tam bana fırçayı basacaktı ki, ellerimle havaya kaldırdığım çantayı gördü. Bir anda kaynar suyu dökmüştüm üzerine. Şaşırdı kaldı. Benim de suratımda bir tebessüm. Sanki bu yaşıma kadar hiç tebessüm etmemişim. Sanki ağzım kulaklarımı geçecek.  

İçeri geçtim. Koltuğa kendimi attım. Ayaklarımı sehpaya doğru uzattım. Başka zaman olsa al sana boşanma nedeni diye bağırır, çağırırdı. Ama yok bu defa her şey çok farklı gidiyordu.  Elinde çanta ile yanıma geldi.

-Nasıl oldu, nasıl başardın, çok şaşırdım dedi. Suratındaki şaşkınlık ifadesi bir ömür gitmeyecek gibi.

Ben zevkten  iyice gerildim arkama doğru.

-Ne olacak be. Bir gün başaracaktım. Ne sen, ne anan hiçbir zaman bana inanmadınız. Al bu daha ilki, yakında nelerle geleceğim eve.  Ardından cebimden bir sigara çıkardım, yaktım. Başka zaman olsa balkonda kıçım donarak içecektim sigaramı ama şimdi tam fırsatıydı.

Hanım koştu içeriden küllüğü getirdi. Koydu önüme. Daha sonra yanıma oturdu yanaklarıma bir öpücük kondurdu.

-Ara dedim ananı, yanına gidiyoruz. Onlar da görecek elbette, damadı kimmiş. Heytt dedim.  Bir kahkaha patlattım. Böyle bir keyifle ben hiç ölmem, hiç kötü gün yaşamam diye düşündüm içimde.

Hanım zaten bekliyor gibi, telefona koştu.  

Beş dakika içinde anasının evine varmıştık bile.

İçeriden girerken hanım çantayı kayınbiradere uzattı. O heyecanla aldı hemen içeri geçti. Kayınvalide olacak olan kadın hemen anladı mesajı ya,

-Kimler gelmiş, kimler. Diye suratında eğreti bir gülümsemeyle bizi karşıladı.

Hanım, ardından ben dünyayı yaratmış gibi geçtik içeriye. Koltuklara öyle bir yerleştik ki, evi alacağız birazdan.

Kayınbirader çantanın içinden dizüstü bilgisayarı çıkardı. Meret gıcır, gıcırdı her yeri parlıyordu. Hepimizin gözleri bilgisayardaydı. Kayınbiraderin bilgisayarı açarken ışıl ışıl ekrana bakıyorduk. Sanki büyülenmiş gibiydik.

Kaynana merak içinde hemen söze girdi,

-Sonunda başardın demek damat. Valla itiraf edeyim senden bu başarıyı beklemezdim. Anlat bakalım nasıl oldu, devamı olacak mı dedi.

Gözleri gülüyordu kaynananın. Ulan dedim içimden kaç yıllık evliyiz bir gün böyle gülmedin bana. Ama dur bakalım daha çok güldüreceğim seni.

-Önemli bir iş değil. Kontrollüğe başladım, Allahın izniyle. Başlarken lazım olur dediler, ne deyim, iyi olur dedim.  Ama yetmez dedim tabi. Yeter mi yahu. Altı milyonluk iş yapacaklar orada. Dedim. Ardından birkaç detaya daha gireyim mi diye düşündüm vazgeçtim.

Hanım hemen söze girdi.

-Bu daha ilk anne.  Artık korkmana gerek yok. Nedim için işini bilmez diyorlardı, bir şey beceremez diyorlardı. Ben ona hep güvendim, bir gün olacağını biliyordum.

İçimden h…tir dedim. Biliyormuş. Ulan daha dün, boşanacağım senden. Yok pısırıklığım mı kaldı, yok iş bilmezliğim mi.

Ama çaktırmadım. Ne gerek vardı ki.

Kaynana elinde kahveyle girdi. Bir de bizim karıyı isterken kahve içmiştim bu evde.

-Kayınço bozacaksın oğlum yeter dedim.  Kahveye uzandım. Kaynanaya göz kırptım.

Hayat ne güzeldi be. Hakikaten çok güzeldi.