Issız adam

Eleştirmenlerin ve blog yazarlarının, tavsiyeleri üzerine, hafta sonu Çağan Irmak'ın 'Issız adam' filmini izledim.

Bu filmle ilgili o kadar çok övgü dolu yorum okudum ki, belki de bu yüzden beklentim üst düzeye ulaştı.

Ancak filmi izlerken, kendime şu soruyu sormadan edemedim; bu film neden bu kadar çok beğenildi? Ve kendime verdiğim cevap ise; İnsanlar bu öyküyü kendilerine çok yakın buldular. Her insanın buna benzer, bir terk edilmişliği, buna benzer ve kimselerle paylaşamadığı (terk edilmeyi kabullenmek zordur)bir hikayesi vardı. Ve bu öyküde kendilerinden bir şeyler buldular. Ya da; Ada ve Alper tiplemelerinin, kendilerinin olamadığı kadar, açık sözlü, özgür, hovarda, insanlar olup izleyiciyi özendirmesiydi. Bence biz hep birlikte bu film de kendimizden bir parça bulduk. Ya Alper'de ya Ada'da, annede, şef garsonda ya da uzatılan parmağa, yara bandını yapıştıran garson kızda. Ve hepimiz bu kalabalık şehirde ki, ıssız insanlarız. Bizim toplumumuzun, içindeki yaraları, her seferinde ustaca yakalayan, ve bu denli güzel anlatan Çağan Irmağa ve film de emeği geçen herkese çok teşekkür ediyorum.