İstanbul kanalı ve seçimler

Türkiye hızla 12 hazirana yol alıyor. Belki de Türkiye tarihinde en çirkin, küfürlü ve seviyesi bu derece düşük bir seçim ortamı ilk defa yaşanıyor. Ben yarım yüzyılı devirdim ama görmedim. Seks kasetleri havada uçuyor. Tehditler, onurlar, şerefler ayaklar altında. Herkes ağzını onurla açıyor, onurla kapatıyor ama ortalıkta gözükmeyen yalnızca onurlar, haysiyetler nedense. Bu sırada vaatlerin bini bir para. Bol keseden atan atana. Nasıl olsa seçim bitince hepsi unutulacak. Verilen vaatlerin %1 yapılsa inanın insanlar daha mutlu yaşarlar. AKP’nin Televizyonda yayınlanan seçim reklamlarını göz önüne getirin. Zorla oradan buradan yayınlanmak için uydurulmuş hikayeler. 9 yıl boyunca iktidarda olup ta halkı için doğru dürüst hiç bir şey yapmayanların zavallılığı, acizliği kokuyor reklamlarda. 

AKP’nin seçim kampanyasını çılgın proje diye lanse edilerek sunulan İstanbul kanal projesi ise ayrı bir alem. Ortada yapılan hiçbir çalışma, etüd, değerleme, ön incelemesi bile olmayan yalnızca seçime dönük bir masal. Ancak masalın arkasında yatan gerçek ise şu. AKP belli çevrelere “Sizlerin çıkarlarınızı ancak ben korurum. Bu ülkede para edecek ne varsa emrinize ancak ben sunarım.” Verilen mesajın anlamı bu. Tıpkı HES’ler ve Nükleer Enerji santrallerinde yapıldığı gibi. Kimsenin bu ülkeyi düşündüğü falan da yok. Herkes koltuğunu koruma derdinde. Kütahya Eti Gümüş A.Ş tesislerinde yapılanda o. Şimdiden bir şirket çıkarı korunacak diye binlerce dönüm ve binlerce insan gözden çıkarılmış durumda. Resmi görevliler yalan üstüne yalan söylüyor. Tıpkı yıllar önce Çayda radyasyon yok deyip TV de çay içen resmi görevliler gibi. Şimdi başta Karadeniz olmak üzere ülke kanserden kırılıyor. Hastaneler kanser vakaları ile dolu. 

Seçim sonuçları çok mu önemli diye düşündüm kendi kendime. Sonuç aslında nasılsa belli. AKP hızla inişte. AKP paralı anketlerle tabanına moral vermeye çalışıyor. Bazı çevrelere de aba altından sopa gösteriyor. Ancak o çevreler çoktan kararlarını verdiler. AKP yine iktidarda. Ama ipler onun elinde olmayacak artık. Öyle 330 sayısında falan milletvekilliği hayal. Lafı uzatmadan kendi tespitlerimi oran ve sayısal olarak vereyim. 

Akp : %42-45 MV sayısı: 270-300 

CHP %30-33 MV sayısı :160-180 

MHP %10-13 MV sayısı : 45-65 

Bağımsızlar MV sayısı:27-33 

Aslında AKP nin şu an gerçek oy oranı %35 civarlarında. Ancak son zamanlarda RTE’nin milliyetçi söylemler MHP tabaından %5-7 lik bir kısmın AKP ye kaydığı görülüyor. AKP’nin çıkaracağı azami MV sayısı 300 gerçekleşse bile yapılacak küçük bir operasyonlar her zaman iktidardan düşürmek mümkün olacak. Çünkü bu tür partilerden her zaman 25-30 kişilik kopmalar yaratmak her zaman mümkün. Bu da artık iplerin tümüyle AKP den çıkacağı anlamına gelir. 

Elbet özellikle yüzdelik oranlarda %2 yanılma payımız olacaktır. Ancak ortalıkta dolaşan AKP %50-52 oranları tümüyle şişirme. Aslında %45 oranı yazarken ben bile şişirdim diyebilirim. 

Tüm bunlar gösteriyor ki 2011-2015 arası Türkiye için oldukça zorlu bir dönem olacak. Sol muhalefet gücünü artıracak. Örneğin ben bu seçimlerde AKP Ankara’yı kaybedecek diye düşünüyorum. Kaybedecek derken birinci parti olamayacak. İstanbul’da ise oranlar birbirine çok yakın olacak. Çünkü artık sokaklara AKP egemen değil. 1966 seçimlerinde AP %46 ile seçimleri almıştı. Ancak sol muhalefet sokaklarda öyle güçlüydü ki egemenler ve emperyalist uzantılar çareyi 12 Mart darbesinde buldular. 

Önümüzde ki süreç elbette çok önemli. İki yıldır kış uykusundan uyanan sol muhalefet bundan böyle artık sahnede. Seçimlerden sonra sokaklar daha da ateşlenecek. Hep beraber göreceğiz geleceği. Hep beraber yaşayacağız. Geleceğin nasıl olacağı ise canı yanan halkın vereceği mücadele belirleyecek elbet. Tıpkı Kütahya köylülerinin ya da Karadeniz köylülerinin vereceği mücadele gibi. 

Ali İhsan Uğuz