İstanbul yazıları - 5 / Ihlamur mevsimi

Yıllar önce Kadıköy İskelesi'nde şehre ilk soğuklar indiği vakit önündeki ıhlamur çuvalını sürüye sürüye " Tam zamanı..Tam zamanı.." diye bağıran bir adamcağız vardı. kendisinden ıhlamur satın almak hiç nasip olmadı ama ıhlamur dendiğinde hep onu hatırlarım.

Bugünlerde ise şehrin hemen her yerinde çiçek açan ıhlamur ağaçları baygın kokularıyla insanı mest ediyorlar. Hele akşamları park ve sokakların sessizliğinde yüyüyüşe çıktığınızda, buram buram ıhlamur çiçeği kokan havayı doyasıya içinize çekebilirsiniz. Bir daha ya nasip..Koca şehrin ilk önce mimozalarla başlayıp, iğde ağacı ve hanımeliyle devam eden bahar kokuları, biraz gecikmiş olsa da yazı ortalamaya gittiğimiz şu günlerde ıhlamurlarla sonlanmak üzeredir.

Mayıs ayında gözlerimize bayram ettiren laleyi hiç hesaba katmıyorum bile. O güzelim çiçek görünümüyle çiçeklerin kraliçesidir ama zikre değer hoş bir kokusu yoktur. Acaba Büyükşehir Belediyesi lale bahçeleri yanında gül bahçeleri de mi yapsa?

Atalar boşuna dememişler " Ana gibi yar, İstanbul gibi diyar olmaz " diye.Bunca hoyratça örselenmesine, taşa- betona boğulmasına rağmen bu şehir; ondan her uzak düştüğünüzde " Şimdi İstanbul'da olmak vardı " dedirtiyor insana.

Ve gecikmiş bahar yağmurlarıyla ıpıslak sokaklarında gezinirken dilinizde güzel bir şarkı: "Dışarda bir yaz yağmuru / Yaş sokaklar sensiz bensiz " ..

Sokaklar "Sensiz bensiz "  olsa da iyi ki ıhlamurlar var. O güzelim baygın kokusuyla insana herşeyi unutturuyorlar. Son günlerde yakın coğrafyalarda yaşanan barbarlıkları bile..