İşte o zaman ne olur?

Anlaşılmayı beklemekten çoktan vazgeçtim. Geç de olsa anladım ki yaşadıklarımı bir tek ben bilirim. Anlatsam da dinler gibi gözüküp dinlemeyenler, dinleseler bile üstün körü dinleyip geçenlerle dolu etraf. Can kulağı ile kalpten dinleyen, yargılamadan sadece anlamaya çalışan tek bir kişi yok neden?


Neden en yakınımızdakiler daha çok yakar canınızı? En çok onlar tarafından anlaşılmayı bekleriz oysa. Gel gelelim oralı olmazlar. Kanıksamışlardır yanlarında olmamızı. Canımızı yaksalar bile bilirler ki oradayız. Kaçacak yerimiz yok. Birkaç gün gönül kırgınlığı sürer, sonra unutur gider mantığından yola çıkarlar belki. Oysa anlaşılmadığınızı düşünür, üzülürüz. An olur bu dünyada beni anlayan tek kişi bile yok serzenişinde bulunuruz. Yalnızlığın ve anlaşılmazlığın pençesinde kıvrım kıvrım kıvranırken… Oradayızdır işte. Konsülün üzerinde duran bir biblo gibi. Hep orada. Paylaşılsa da paylaşılmasa da üzüntüler ve sevinçler… Bilinir orada olduğunuz.


İyi de sabırlar tükendiğinde… İşte o zaman ne olur?


06.07.201