İşte yaşam

Babamızın lokomotif, annemizin vagon olduğu trenle başladık yaşama,

Vagondan indirip yaşama kattılar, farklılaşacağımızı düşünmeden,

Yaşamlarından çıkardıkları özetle hep öncü olmak istediler.

Devamında kaçınılmaz yol ayrımları yaşadık ve artık onlar da yoktu.

Yaşam trenimize binenler bindirdiklerimiz, inenler indirdiklerimiz oldu,

Kalanlar öyle veya böyle vazgeçemediklerimizdi.

Gün geldi olgunlaştık dediğimizde az olduğumuzu fark ettik,

Süzülmüşse az olmak kalabalık kargaşasından daha güzeldir,

Biribirimizin hakkını verebilirsek.

Zamanla, olgunluğa kadar ki paylaşımların çoğunun geçici veya

Anlamsız olduğunu anlarız ama yaşanmışları geri döndürebilir miyiz?

Yapabileceğimiz sadece yaşamın yalın özetini çıkarmaktır.

Olgunluk; ne yaşamak istediğimizi tanımlayabildiğimiz zamandır.

Ve durullaşmak; olan insanlarımıza ve yaşama sahip olmaktır.

Arta kalan yaşamın tadına varmamız dileğiyle…

Kadri KANPAK

03.01.2016