İtiraf Ediyorum

İtiraf ediyorum ben bir şizofreniyim... Sevdiğimden öğrendim. Aslında bu konularda bilgim de küçümsenmeyecek kadar fazla ama ben şimdi kendime bu tanıyı koyamama şaşırıyorum. Ama ne diyebilirim ki insanı sevdiğinden kim daha iyi tanıyabilir... Benim hatırladığım kadarıyla şizofrenler beyinlerinde hayal ile gerçeği ayırt edemiyorlar. Yanılıyorsam düzeltebilirsiniz... Üstüne üstlük farkında olmadan sevdiğimi de bu hastalığa sürüklemişim... Hay allah bak nasıl üzüldüm...

Her seven insan ayrılabilir, ayrılırken olması gerekenler olur. Ama bu da ne şimdi demeden geçemiyorum...

Madem hastaydım be canım sen niye katlandın bu illete? Seni silah zoruyla mı hayatıma soktular? Şartlarını bile bile geldin... Hadi ondan geçtim... Çıkmak için ne diye acele etmedin de bu hayali sürdürmek için uzun bir zaman bekledin?

Kimsenin ama kimsenin hayatlarında hak sahipliği yoktur, bunu zaten ben istemedim... Neyin hesabını sorabilirim giderken sen ben bunu bile düşünmedim... Gerçek olduğunu düşünüyordum sorun bu hayal olduğu gerçeğini kabullenemedim... Hayal gücüne bağlı bir sevgi gücü varsa olsun canım varsın ben bu hastalığı biçeyim...

Bir ne kaldı ki başka demediğin... Bugün bir kez daha yıkıldım, üzgünüm hayalimdeki seni hiç tanımamışım... Üzgünüm sen ve ben en uç noktalarmışız... Hasta olarak nitelendirdiğin beni kibarlığından, mütevaziliğinden sanırım söyleyemedin... Bunca zaman merhametinden iyileşir diye düşündün... Sanırım hayal gücüme ortak oldun beni kırmamak için, sanırım sevdiğini söyledin kendime ve sana bir zarar vermeyeyim diye... Hastalık malum ya! Sanırım... Sanırım... Sanırım... diye giden bir çok şey gibi... Ve bu sanırımın arkalarından, artık bu oyuna ortak olmadığını anlattın bana kendi dilince, ben anlamadım üzgünüm hastayım kendimce...

Ayrıldık da hatırlıyorum hayal meyal biliyorsun hayal ve gerçek bende karışık... Sen çok yorulmuştun bu aşktan gailba hayal evet hatırlamıyorsun geri dönüşleri kaç kere haa üzgünüm ben hastayım ya... Sana bağlıyım hastalık derecesinde yaa... Gene şefkatle kucak açıyorsun en onurlu halince...Hep bir ayrılık daha istiyorsun.... Korkuyorum hastayım ya beni bırakmaman için hemen hayal gücümü daha fazla çalıştırıyorum. Ne yapabilir tekrar sevmeme devam edip sevgisini kalbimde taşıyabilme isteğimle...

Şimdi sorarım size hangi ölüm biten bir ayrılığı kurtarmış, hangi ölüm ayrılığa çare olmuş... Üzgünüm ben hastaymışım... Anlayamadım nokta ne bir anne alet edilir bir yudum sevgi için ne bir evlat alet olur... Sen ölümü bu kadar kolay mı sandın? Sen aşkı ölümle bir mi sandın? Bunun için de kızmıyorum. Bu hastalık bulaşıcı sanırım. Benle yaşarken anlamadın, benden sonra nüksetti sanırım üzgünüm canım...

"Sanırlar ki sen beni biricik yar saymıştın.Oysa ki hep yedekte hep elde var saymıştın." Cemal Safi'nin dediği gibi

Dilerim aynı akibetler gelmez başına, dilerim ateş düştüğü yeri yakar, yaşanmaz hayatında.... Tattığın zamanda ol en yaşlı zamanlarda ol ki hissetme. Ölüm Allah'ın emri inanmam için illa gitmen mi lazım mezartaşının başına...

Aman dikkat et sakın olma bundan sonra hayatında hasta... Uzak dur zor sevdalara.... Şimdi sadece üzgünüm ben neler yapmışım sana...

Aşk da her şey mübah derler ya! Pes bu kadarı da günah, sen kendini bulunmaz hint kumaşı mı sandın? Sen aşkı oyun mu sandın?

Şimdi her ikimize de geçmiş olsun. Gittim doktora ben kurtulmuşum... Darısa herkes gibi senin de başına...

Şimdi benim gibi bu hastalığa yakalananlara; yüreğinizde var olan sevgiyi yitirmeyin, yitirirsiniz de üzülmeyin, bırakın yüreğinizinin bir köşesinde kalsın... Diğer meziyetlerimizi yitirmiyelim insanlık bize kalsın...

NOT. Bu yazıda bir hayal ürünü sakın aldanmayın....