İtiraf ediyorum

Ben küçükken bildiğiniz sidikliydim. Halk dilinde çişli diye tabir edilen çocuk grubundaydım. Ha bunun binlerce nedeni olabilir tıp dilinde ama şu anda ben düşününce çok komik geliyor.
Ne işkence bir şeydi anlatamam, benim bir naylonum vardı bildiğiniz hışırdayanlarından. Sanki babaannem özellikle en gıcıltılısını seçmişti aha benim boyumdan büyük boyutlardaydı. Ne zaman misafirliğe gitsek sevdiklerimin yanında yatamazdım, sabahları uyandığımda onlar da ıslanmasın diye. Korkunç bir eziklikti bu. Okul arkadaşlarımda kalmaya da gidemezdim, hep davetleri red etmek zorunda kalırdım. Yok izin alamadım, yok kızarlar filan diye. O yüzden hep kızlar pijama partilerine uyuz olurum. Yaş kemale erdi ama ben içten içe hala özenirim pembe pijamalarla yatağın üzerinde toplanıp ilk aşkları aptalca konuşmak.
Ne komikmiş çocukluk dediğimiz şey, oysa şimdi sidikli olmuş olmam hoşuma gidiyor. Sanki bana özel bir şey. Hatırlamadığım binlerce şeyin arasında hatırladığım tek şey. Belki acı bilmiyorum ama çişli olmayı kendime yakıştırıyorum. En nihayetinde belli bir yaştan sonra da çişli olma ihtimalim çok yüksek en azından yabancısı olmayacağım bu durumun:)
En nihayetinde nedendir bilemiyorum ama şu anda düşündükçe bu durum bana hiç utanç verici gelmiyor. Belki hayatımızın belli dönemlerinde yaşadığımız ve utanç duyduğumuz şeylerle yüzleşirsek aslında çok doğal şeyler olduğunu görebilirmişiz gibi geliyor. Kendimizden başka kimseye zarar vermediğimiz şeylerden neden utanç duymalıyız ki?
Neden bu baskılar altında ezilip kişiliğimizden ve bizden ödün vermeliyiz?
Şimdiki aklım olsa durumu mümkün olmazdı tabi çocukluğumda mümkün değildi. Ama toplum baskısının boyutunu şu anda düşündükçe daha iyi anlayabiliyorum. Bırakın rahat rahat çişleyeyim ortalığı değil mi? Senelerce naylon poşetlerinden korkarak yaşadım ben. Şaka tabi de, kedim yatağımda doğum yapınca sabah ıslaklık içinde uyandığımda yaşadığım şoku kimseye anlatamam:) Allahım yine mi diye geçirdim içimden. Sonra durumu fark ettiğimdeki rahatlamayı da dünyalara değişmezdim.
Evet itiraf ediyorum, şimdilerin beni çocukken bir sidikliydi.:)
Kendinize bir şeyleri itiraf etmeye çekinmeyin, hayat daha keyifli ve daha komik oluyor