İwo Jima'dan Mektuplar-Atalarımızın Bayrakları

“Sadece ahmaklar savaşı bildiklerini söylerler. Oysa onlar savaşı görmemişlerdir bile…” Bu sözler İwo Jima'da bayrağı diken, ülkesinde kahraman muamelesi gören ancak savaş yüzünden beş yıl boyunca rüyasında ağlayan John Bradley'e ait.

Yönetmen Clint Eastwood İwo Jima’da savaşı incelerken aklına güzel bir fikir gelir. Savaşı bir de Japonların gözü ile gören bir film yapmak. Bunun üzerine birbiri ile bağlantısı olan ama kendi içinde bağımsız iki film ortaya çıkar. İlk filmde Atalarımızın Bayrakları ile Amerikan askerlerinin yaşadığı trajedi, ikinci filmde ise Japon askerlerin yaşadığı trajedi görülüyor.

İwo Jima, Japonya’nın büyük adalarına uzak bir adadır. Adanın önemi ise Japonya’nın 2. Dünya Savaşı öncesi sınırları içerisinde olmasıdır. ABD bundan önce Japonların ele geçirdiği adaları geri almıştır. İwo Jima ise ele geçirilmesi gereken ilk Japonya adasıdır. Ada 3-9 km ebatlarındadır. Sülfür yüzünden pis kokmaktadır. İki havaalanı vardır. Bu havaalanı sayesinde ABD, Japonya işgali için üs kuracaktır. Japonlar içinse kutsal toprak olması açısından önemlidir.

İwo Jima öncesi ABD’de moraller bozuktur. Almanya’nın teslim olmasıyla birlikte Amerikan halkının orduya verdiği destek çok azalmıştır. Eğer halktan bağış toplanmazsa donanma Pasifik’te sıkışıp kalacak askerlere cephane gönderilemeyecek kadar zayıf hallere düşülecektir.

Adada bulunan Japon askerlerinin durumu da pek farklı değildir. Japon donanmasının yok edilip hava kuvvetlerinin çok zayıflaması nedeniyle hükümet adaya gerekli yardımı yapamamaktadır.

Adadaki Japon ordusunun komutanı General Kurubiyashi savaştan önce ABD ve Kanada’da görev yapan yetenekli bir subaydı. Adayı güzelce analiz ettikten sonra asıl direniş noktası olarak Suribachi tepesini seçer. Yoğun uçak ve gemi bombardımanı içinse yeraltında birbirleriyle ulaşımı olan kilometrelerce uzunlukta tüneller kazdırır.

ABD subayları bu küçük adanın üç günde ele geçirilmesini planlarlar.

Çıkarmadan önce yoğun uçak ve top ateşiyle adanın her yanı bombalanır. Ancak Japon askerlerinden hiçbir karşılık yoktur. Kıyıya çıkarma yapılır. Çıkarma esnasında Japonlar tünellerden çıkarak ani ateş açarlar. Neye uğradığını anlayamayan ABD askerleri adada verdikleri kayıpların en büyüğünü bu ilk ateşte verirler. Japon askerleri ateş ettikten sonra hızla tünellerine giriyordu. Amerikan askerleri ada üzerinde ancak milim milim ilerler. Nihayet üç hafta sonra Suribachi ele geçirilir. Zirveye ABD bayrağı dikilir. Ne olduysa ondan sonra olur. Propaganda için daha büyük bir bayrak dikilir ve fotoğrafı çekilir. İlk dikilen bayrak ile ikinci dikilen bayraktaki askerlerin bazıları farklıdır. Çekilen fotoğraf ulusal gazetelerde yayınlanınca büyük heyecan oluşur halkta. Bakanlık bu fırsatı kaçırmaz. Bayrağı diken ve hayatta kalan askerlerden John Bradley, Ira Hayes ve Rene Gagnon bağış kampanyası için kent kent dolaştırılır. Kahraman gözüyle bakılırlar. Oysa kendilerini sıradan askerler olarak görmektedirler. Onlara göre asıl kahramanlar adada ölen askerlerdir.

Adayı savunan Japon askerlerinin ise tek düşmanı Amerikan askeri değildir. Kuşatma uzadıkça, su ve erzak stoğu bitmiştir. Onlar asla savaşı kazanamayacaklarını biliyorlardı. Tek amaçları Japonya’da yaşayanların fazladan gün görmeleridir.

Adada bulunan 20000 Japon askerinin sadece birkaç yüz tanesi teslim olmuş geri kalanı ya öldürülmüş ya da intihar etmiştir. ABD askerlerinin ölü sayısı ise büyük çoğunluğu ilk ateşte olmak üzere yaklaşık 6000 kişidir. Yaralılarla birlikte 20000 kişi zarar görmüştür. Üç günde alınması planlanan ada kırk gün direnmiştir.

Clint Eastwood, bayrağı Suribachi’ye diken, savaş sırasında kahraman muamelesi görülüp savaştan sonra bir kenara itilen askerlerin filmini çekerken aklına bu adada savaşan Japonların da hikâyesini anlatmak gelmiş.

Böylece iki film aynı anda çekilmiş. İwo Jima açık müze olarak kullanıldığı için adaya benzeyen topraklar İzlanda’da bulunup orda film çekilmiş.

Daha önce filmi ayrı ayrı izleyenlere tavsiyem bir günlerini bu filme ayırıp peş peşe izlemeleridir. Filmlerin zevki ancak böyle farkına varılmaktadır. Sadece iki filmi birden izleyenlere yönelik birbirini tamamlayan sahneler de var. Atalarımızın Bayrakları filminde sığınakta bulunan Japon askerlerinin nasıl öldüğünün diğer filmde görülmesi sadece bir tanesi.

Clint Eastwood bu iki filmle birlikte kariyerinin zirvesine çıkmıştır. Filmler klasikler arasında yerini almıştır. Son Samuray filminden tanıdığımız Ken Watanabe kusursuz bir oyunculuk çıkarmış. İki filmin müziği ise çok güzel.

Kazandıkları takdirde ülkelerine döneceklerini bilecekler ile asla kazanamayacakları halde sadece onurları için savaşanların filmleri, Atalarımızın Bayrakları ve İwo Jima'dan Mektuplar.