İyi ki tatiller çok..

Avrupa Birliği uyum yasaları programı olmamış olsa yaşadığımızın farkına hiç varmıyacağız valla..

İnsan yaşadığının farkına nasıl varır ki bu koşullarda..

Ekonomik zorlukları bir kenara bırakalım..

Bu çalışma temposuyla nasıl var olduğumuzun farkına varalım.?

Halkın çoğu dar gelirli ve hayatı ucu ucuna yaşayan insanlar..

Küçük bir işletmesi varsa, geceli gündülü çalışır yine denk getiremez aysonunu..

Hele işletmesi eksilerde seyrediyorsa hesapları, yediğinin, içtiğinin, uyuduğunun da farkına varamaz..

Beynini bütünüyle çalışmayla doldurmuştur..

Oysa beyin sürekli beslenmesi gerek..

İş dışı hobilerle..

Doğayla..

Sanatla..

Duygularla..

Veya..

Sessiz ortamda dinlenerek..

Küçük bir dokunuşta eşine, çocuğuna fırtınalar estirir..

Neden?

Çünkü, kendine zaman ayıramıyor, sosyal yaşamı yok da, onun için..

Varsa yoksa iş, iş, iş...

Dünyada resmi tatili en bol olan ülke olduğumuz ve bu konuda kendi kendimizi eleştirdiğimiz çok oluyor..

İyiki de bol tatilli ülkede yaşıyoruz..

Vucüdümuzün beslenme sonrası en ihtiyaç duyduğu şey tatildir..

Hani tatil?

Bunca yorgunluk, bunca gerginlikler sonrası zindeleşebilmemiz için gerektiği gibi tatil yapabiliyor muyuz?

Zaten ülke çoğunluğunda tatil kültürü yok, hiç olmazsa zorunlu tatillerle vucudumuzu dinlendirelim değil mi?

Sosyal güvenlik yasası meclisten geçti..

Bu yasada birçok haklar uygulanmaya başlamış durumda..

Umarım geleceklerde, her birimizin milli gelir seviyesi yüksek seyreder de, yasada geçen çalışma saatlerini kendimize uygulama fırsatlarını yakalarız..

Sevgiler