İzmir Körfezi’nin çöpleri

İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin vermiş olduğu rakamlara göre; yapılan temizlik çalışmalarında körfezden toplanan çöp miktarı son 10 yılda oldukça artmış. Şöyle ki; körfezde 2002 yılında 112 ton, 2003 yılında 190 ton çöp toplanırken, 2006 yılında bu rakam 515 tona çıkmış. 2009 yılında 724 ton, 2010 yılında 646 ton, 2011 yılında 768 ton, 2012 yılında 1600 tona yakın çöp toplanmış. 2013 yılında ise bu rakam 1730 tona ulaşmış. 2014 yılının ilk 4 ayına ait rakam ise 671 ton. Bakalım kalan 8 ayda bu rakam nereye varacak?

Körfezin bir türlü bitirilemeyen kokusu bir tarafa, deniz kenarında dolaştığınızda derelerin körfeze bağlantı noktalarında bu kirliliği rahatlıkla görebilmek mümkün. Kirlilik kaynakları arasında pet şişe, naylon poşet, teneke kutular, hatta koltuk, kanepe, yorgan, yatak vb. ev eşyaları ve araba lastiği bile var. Derelere atılan bu atıklar, yağışlarla birlikte denize taşınıyor. Üstelik bu atıkların doğada kaybolması da yüzyıllar alıyor.

Bu atıkların tamamı insan kaynaklı. Biz attığımız için o çöpler orada! Aldığı sigarayı açıp ambalajını yere atan, sigarasını içtikten sonra izmaritini yere atan insan, aldığı suyu içtikten sonra şişeyi fırlatıp atan insan, piknikten dönerken çöpünü alma zahmetine girmeyen insan; evinde eskiyen eşyayı da dere kenarına bırakıveriyor. Bu nedenle sokaklarımız da, ormanlarımız da, piknik alanlarımız da, dere kenarlarımız da pislik içinde! 

Gezdiğim, dolaştığım yerlerde ülkemizin ne kadar güzel bir doğaya sahip olduğu düşüncesi ile gururlanırken; her güzelliğin yanında insan kaynaklı bir kirlilik gözlemliyor olduğum gerçeği arasında hep ikilemde kalmışımdır. Yurt dışı seyahatlerimde görmediğim bu sorumsuzluk ülkem insanı adına beni zaman zaman umutsuzluğa da sürüklemiştir. İnsan olmak, yaratılmışların en şereflisi olarak anılmak ile bu tip davranış biçimi arasında da çoğu kez ikilemde kalmışımdır.

Bir tarafta “yüzülebilir körfez” hayalleri, diğer tarafta tonlarca çöp! Atan da insan, toplayan da. Bu çöplerin oluşturduğu görsel kirlilik bir tarafa; vakit, nakit ve enerji kaybı aynı zamanda. Bu çöplerin temizliği için ayrılan iş gücü, para, zaman şehrimize değer katacak işlerde kullanılabilir aslında.

Biraz düşünmeliyiz. Bir şeyi atarken, attığımız şeyin nelere mal olabileceğini biraz düşünmeliyiz. Ve insan olduğumuzu yeniden hatırlamalıyız!