Kaçmak... Kaçamak...

Kaçıp gitmek niyetindeyim bu aralar.
Her şeyi arkamda bırakıp, uzak çok uzak bir yerde, bambaşka bir hayat kurmak istiyorum.

Şöyle deniz kıyısında, tek katlı, istediğim gibi döşediğim, sakin ve huzurlu bir evde, az nüfusu olan bir kasabada, meyvelerin sebzelerin taze olduğu, küçük bir dükkânla ya da internetten çalışabileceğim bir işle geçimimi sağlayabileceğim, keyifli komşularımın olduğu, şimdikinden çok daha farklı bir yaşam hayal ediyorum.
Neden mi?

Tüm bu hengâmeden, kargaşadan, anlaşılamamaktan, anlayamamaktan uzak; kendimle baş başa kalabileceğim bir huzur istiyorum.
En son geçtiğimiz yaz Manavgat sahilinde gündoğumunda yaptığım o yürüyüşten kalan huzura duyduğum özlem kabardı yine.

Küçük uğraşlarla zaman geçirebileceğim, canımın istediğinde istediğim şeyi yapabileceğim, sakinliğiyle güzel bir kaçış istiyorum kendime.
Öyle çok uzaklara da gitmek gerekmeyebilir belki de.
Özleyeceklerimden dolayı da pişman olmamalıyım.
Aileme hasret kalmamalı, boğazın tadını da unutmamalıyım.
İstanbul’uma küsmek değil niyetim. Aksine onsuzken onun kıymetini daha iyi anlayıp, küçük kaçamaklarımı zevklendirmek.
Hayata bakışımı değiştirmek de diyebilirsiniz buna.

Aşka duyulan hayranlıktan kaçıp, kendiyle hesaplaşabilme çabası da olabilir tüm bu duygular.
Hesaplaşmak!
Kendimle, yitirdiklerimle, hatalarımla, yalnızlığımla, özgürlüğümle, hak edip alamadıklarımla, şimdiye kadar yaşadığım tüm aşklar hatta âşıklarla, kavgalarımla, sevgilerimle, gururumla, egomla, ezikliğimle, doğrularımla, yanlışlarımla ve ben olan her şeyle hesaplaşmak.

Yapılabilecek şeyler midir bu istediklerim?
Cevabını bilemiyorum, ancak her şeyi toparlamak, gerçekten huzur bulmak için yapılabilecek bunlar gelir oldu aklıma.
“Saçmalamasana sen, sadece bunalmışsın her şeyden, sabır biraz daha sabır!” dediğinizi duyar gibi olsam da, kaçmak gitmek istiyorum artık.

İşim midir beni bunaltan, yoksa ben kendi kendime mi eziyet çektiriyorum acaba?
Çok büyük boşluklarla başa çıkmaya çalışıyorum.
Çok büyütüyorum yaşadığım her şeyi.
Çok abartıyorum artık.
Artık kendime kızmayı bıraktım da, hayata kızar olmaya başladım sanki.

Kaçmak istiyorum. Belki de bunlardan sıyrılmayı deneyeceğim bir kaçamak istiyorum…