Kadıköy'de golsüz ama zevkli maç

Haftanın dev maçında Fenerbahçe Şükrü Saraçoğlu Stadında karşılaşan Fenerbahçe ve Trabzonspor gol kaydına muvaffak olamadılar ama belki de izleyebileceğimiz en zevkli golsüz maçın aktörleri oldular. Maç genelinde performansıyla galibiyeti daha çok hak eden tarafın deplasman takımı Trabzonspor olduğunu söylersek sanıyorum yanlış olmaz. Bordo-mavili takım Fenerbahçe’nin orta alandaki top hâkimiyetine çok koşarak ve tekmeye kafa uzatarak direnmeyi başarınca maç içinde dönem dönem üstünlüğü ele geçirdi. Bu üstünlüğün kurulduğu dakikalarda pek çok net pozisyon yakalayan Trabzonspor’da Umut ve Gökhan biraz daha becerikli olabilseler sarı-lacivertlilere esaslı bir hayal kırıklığı yaşatabilirlerdi.

Takımlar maça başlarken taktiksel anlamda herhangi bir sürprizin yaşanmadığını gördük. Fenerbahçe Gökhan, Lugano, Edu ve Roberto Carlos’tan oluşan dörtlünün önüne Selçuk’u yerleştirmiş, orta alanda kullandığı diğer dörtlünün (Uğur, Alex, Emre, Deivid) besleyeceği Güiza ile gol arama niyetindeydi. Peki, Güiza’nın gol atmaya niyeti var mıydı? Bu sorunun cevabını Fenerbahçelilere bırakalım ve Trabzonspor’a geçelim. Sezon başından bu yana bordo-mavili takımla ilgili olarak ortaya koyduğumuz görüşlerde kâğıt üzerinde 4-4-2 gibi görünen Trabzonspor’un zaman zaman 4-3-3’e döndüğünü, bu durumun da oyuncu yapısından kaynaklanan problemler sebebiyle iyi neticeler vermediğini söylemiştik. Kadıköy’de Fenerbahçe karşısına çıkan Trabzonspor takımı yine 4-4-2 değil 4-3-3’e yakın bir formasyonla sahadaydı. Ancak bir farkla. İleri uçta hedef santrfor gibi oynayan Gökhan Ünal’a karşılık Umut Bulut ve Yattara bu kez çok daha gezgin oynadılar ve defansif anlamda takımlarına katkı yaptılar. Hal böyleyken bordo-mavili takımın sistemden kaynaklanan sorunları da bir anlamda makyajlanmış oldu. Bu futbolcuların katılımıyla beşlenen Trabzonspor orta sahasına karşılık Fenerbahçe’deki beşli (Selçuk, Deivid, Alex, Emre, Uğur) oyunun defansif yönünü iyi oynayamadılar. İleri uçtaki Güiza’nın da Song – Egemen ikilisi arasında kaybolmasıyla birlikte adeta duvardan dönen topları hep Trabzonspor topladı ve oyuna soktu. Bordo-mavili takımın organizasyon yükünü çeken Selçuk – Colman’a Ersu Yanal tarafından “Edu – Lugano ikilisinin arasına oynama” talimatı verildiği daha ilk dakikalarda Umut yakaladığı pozisyonla belli oldu. Karadeniz temsilcisinin maç boyunca da bu yolla pozisyonlar üretmesi ilginçti.

İkinci 45 dakikada Alex’in sakatlanması üzerine Josico’yu alıp 4-2-3-1’e dönen Aragones, Emre’yi sol Kazım’ı da sağ kanada çekerek Güiza’nın arkasına Deivid’i sürdü. Ancak İspanyol santrforun kaybettiği toplar ne Selçuk’un ne de Josico’nun başa çıkamayacağı kadar çoktu ve bunlardan her biri Trabzonspor kontratağı olarak tehlike yaratıyordu. Geç de olsa çözümü Semih’i oyuna almakta bulan Aragones böylelikle topun Trabzonspor yarı alanında daha fazla kalmasını sağladı. Zaten bu dakikadan sonra uzatmalarla birlikte oynanan 10 dakikalık sürede Fenerbahçe’nin üstünlüğü ele geçirdiğini Ersun Yanal’ın ise defansif hamlelerle oyunu tutmak istediğini izledik. Son saniyelerde Fenerbahçe’nin ve maçın en iyilerinden Roberto Carlos’un şutunu kaleci Sylva çıkarınca maç da başladığı gibi 0-0 bitti. Ama ben bu sezon ilk defa 0-0’lık bir maç izlediğime pişman olmadım.