Kalemim artık isyanlarda!!!

Kalemimden, yaşlar damlıyor. YETER artık Yeter diye bağırıyor, dile gelmiş, isyanları son haddinde! Bitsin bu çileler, öldürülmesin KADINLAR!

Neden öldürülürler?

Hani? Çiçekti kadınlar! Hani? Cennet anaların ayakları altında idi! Hep bu söylemler mazide mi kaldı? Ya da yazıldıkları kâğıtların üzerinde mi? Silinsin diye mi?

Ne gezer! Unutulmuş hepsi de!

Gün geçmiyor ki! Yine bir haber! Yine bir kadın, ANA! Yüreğim paramparça!

Bu kez kurban Kayseri’de, üç çocuk annesi Ayşe Tekdemir. Hali içler acısı! Beş ay önce bıçaklanır kocası tarafından. Adam hapse girer, çıkar çıkmaz soluğu alır evde. Bıçakla yaraladığı yetmedi gibi. Eziyet, şiddet ve dayak faslı aynen devam etmekte Ayşe’ye. Dayanamaz Ayşe, bu çileye, alır çocuklarını kaçar babasının evine. Dayanacak gücü kalmamıştır gayri.

Ah! Ah! Ne yazık! Kötü yazılmış kaderi. Kaçamaz alın yazısından(mı vahşetten mi?).

Bıçak yine sahnede ve yine kocasının elinde! Çocuklarının gözü önünde öldürülür.

Dayak yemek hak da! Boşanmak istemek suç mudur?

Kadın alınan satılan mal mıdır? Öldürmek kocaya hak mıdır?

Toplum neden bu kadar duyarsızdır?

Bu tür haberlerle sık sık karşılanınca insanlar kanıksamış mıdır? Kanıksanacak olaylar mıdır?

Hep gündemde başka konular!

Kadın ölümleri! İkinci ya da üçüncü sayfalarda kalmakta ve unutulmaktalar!

Kadınlar! Maalesef hep aynı kaderi paylaşmaktalar!

Kalemlerim isyandalar!

Üzüntüden uçlarından yaşlar bile kurudu, kan ağlamaktalar!!!

Ayşen Arslangiray Kura

30.6.2011/ Kuşadası

İletişim: aysenkura56@hotmail.com

Facebook:http://facebook.com/aakura

Twitter:http://twitter/#!/aysenkura

www.bizsenleikimiz.blogspot.com