Kalpazan sen olmalısın keder

Sakin ol-sakin ol-sakin ol...

Saymaya hemen başla 2-4-8-16-32-....

Olmuyor..

Baştan başla zamanı geri almadan. Evden çıktım-eve girdim-evden yine çıktım ve eve geri girdim peki arada ne yaptım. Ne yapmalıydım-yapmış olmalıyım değil mi bi yerlere bişeylere birilerine bi mana bulmuş olmalıyım çünkü zaman ancak öyle geçer. Geçmedi mi?

Kafamda kurduğum pek çok plana uymuyor tum bunlar-tum o partiler-arkadaslarla sabahlara kadar içmeler-futbol kavgaları-alışveriş telaşları hiçbiri yok. Aşık olduğum insan yok. Uğruna 4 satıra mahkum ettiğim bacaklarım yok.

Belkide geri gelmesi gereken sensin. Her defasında hatalı olduğunu düşündüğüm ve nedense her kavgada kendini tekrarlayan sen.

Doğru muydu hatalının sen olduğu bilmiyorum ama şikayetler hep aynı ve ben ikna olmadığıma göre bendim mağdur olan. Ve sendin herşeye rağmen mağdur eden. 

Belkide kaderimi kederime bağlayan sendin.

Sabah ilk iş uyanacağım ve seni alıp denize savuracağım-sakladığım bu yenilgi daha fazla yer etmeden çığlık çığlığa uçuşan martılara yem edeceğim.

"Seni Seviyorum" sözünü paramparça edecek martılar göz bebeklerimde izleri kalacak ama sen gideceksin.

Her uyandığımda bugün yeni bir gün olacak demeyeceğim-o gün gerçekten yeni bir gün olacak.

Sana söz keder yarın yeni bir gün ve sen kalpazan değilsin..

Çünkü artık kalpazan benim...