Kalpazan sen olmalısın keder.

Gözlerime hapsettiğim tüm senleri azad ettim bugün. Neye benzediğini hatırlamıyorum. 

Git-meseydin, git-meseydim de azad eder miydim seni.

Aklıma kazıdığım gülümseyişi sildim, tuhaf zaten hiç bilmiyordum sanki.

İlk merhaba deyişimi anımsadım birden, belkide yüzüncü merhaba deyişimi. Her defasında gözlerinde ilk boğulduğum merhabamı anımsadım.

Hiç kendini sevmeden sevebilir miydi insan, bir başkasını.

Bir başka sene güvenebilir miydi, kendine güvenmeden.

Yokluğunu sakladığım cebimden, varlığına dair bir işaret çıkarmaya çalışıyorum, komik. Unuttun mu varlığına dair her-şeyini silmiştim. Adını, mahlasını, mananı, kelimelerini,cismini...

Var dediğim tüm anılar aslında yokmuş, baştan anladım da anlamamazdan geldim. Ağladım dediğim sen aslında dışarda biryerlerdeymişsinde, içimde sanmışım.

Git deseydim, görmeyeyim deseydim,kalmayayım deseydim. Hep seydim-saydım-sev-dim..