Karar vermek de erken davranmadıgımızı keşkelerimizin çokluğundan mı anlarız?

Karar aldıgımız sürece degil, dogru karar alabıldıgımız sürece başarı bizlerle birlikdedir. Dogru karar alabilmek için sadece düşünmenin yeterli olmadığını ben çok geç farkettim?.. En kötü karar bile kararsızlıktan iyidir, diye aldıgım kararlar sonun başlangıcıymış meğer..              

Köydeki yaslı amcamızın hikayesini hatırlatmadan geçemicem  ve  bizler, özellıkle de 20 li yaşlardaki genclerimiz  hayatın küçük bir parçasına bakıp tamamı hakkında karar vermekten kaçınmalıymış.. Hani vardır ya adı, gurur  bizi öfkelendiren dönüşü olmayan yola iten..ve söz çıkmışdır agızdan birçok sonu  beraberinde getirir.             

Oysa yıllar geçip yolun yarısına geldiginizde dönüp arkanıza baktıgınız da bir kapının kapanmadan bir kapının açıldığnı görürsünüz. İste bunu biz yapmıyoruz....                

Köyde yaşlı bir adam varmıs, çok fakir. Ama kral bile onu kıskanırmış. Öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki. Kral at için ihtıyara nerdeyse hazinenin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış.  Bu at, bir at degil benim için bir dost. İnsan dostunu satar mı, dermiş hep. Bir sabah kalkmışlar ki, at yok. Köylü ihtıyarın başına toplanmış.  Seni ihtıyar bunak, bu atı sana bırakmayacakları, çalacakları belliydi. Krala satsaydın, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaşardın. Şimdi ne paran var ,ne atın'' demişler.

İhtiyar karar vermek için acele etmeyin demiş. Sadece at kayıp deyin, çünkü gercek bu. Ondan ötesi sizin yorumunuz ve verdıgınız karar. Atımın kaybolması bir talihsizlik mi yoksa bir şans mı bunu henüz bilmiyoruz.çünkü bu olay henüz bir baslangıc. Arkasının nasıl gelecegini kimse bilemez.                  

Aradan 15 gün gecmeden ,at bir gece ansızın dönmüş meger çalınmamış dağlara gitmiş kendi kendine. Dönerken de vadideki 12 vahşi atı peşine takıp getirmiş. Köylüler ıhtıyarının yanına toplanıp özür dilemişler.   Sen haklı çıktın atının kaybolması bir talihsizlik degil bir devlet kuşu oldu senin için, şimdi bir at sürün var.   Karar vermek için yine acele ediyorsunuz., sadece atın geri döndügünü söyleyin bilinen gerçek bu. Ondan ötesinin ne getirecegini henüz bilmiyoruz, bu daha başlangıç.                  

Bir hafta geçmeden, vahşi atları terbiye etmeye çalışan ihtiyarın oglu at dan düşmüş ve ayagını kırmış. Evin geçimini temin eden oglu şimdi uzun zaman yatakda kalacak.  köylüler yıne gelmiş ıhtıyara bir kez daha haklı çıktın demişler. Bu atlar yüzünden tek oglun vardı o da uzun süre kalkamayacak. Sana bakacak başka biride yok şimdi eskisinden daha fakir ve daha zavallı olacaksın demişler.  İhtiyar siz erken karar verme hastalığına tutulmuşsunuz. O kadar acele etmeyin oglum bacagını kırdı gerçek olan bu. Ötesi sizin verdiginiz kararlar.                  

Bir kac hafta sonra düşmanlar kat kat büyük bir ordu ile saldırmış. Kral son bir ümitle eli silah tutan bütün gencleri askere çagırmış. Köye gelen görevliler ihtiyarının kırık bacaklı oglunun  haricinde herkesi askere almışlar. Köyü matem sarmış çünkü savaşın kazanılmasına imkan yokmuş, giden gençlerin ya ölecegine yada esir düşüp köle diye satılacagını herkes biliyormuş.   Köylüler, yine ihtiyara gelerek  '' yine haklı olduğunu kanıtladın''oglunun bacagı kırık  ama hiç degilse yanında oysa bizimkiler belki asla köye dönmeyecekler. Oğlıunun bacağının kırılması talihsizlik degil, şansmış.   ''siz erken karar vemreye devam edin'' Oysa ne olacagını kimseler bilemez gerçek olan  benim oğlum yanımda ,sizinkiler askerde. Ama bunların hangisinin talih, hangisinin talihsizlik oldugunu SADECE ALLAH bilir..