Karınca ezmez

Hiç karınca yuvası gördünüz mü? Görmüş olanınız vardır elbette. O küçük çanlılar nasıl bir bitmez tükenmez hareket halindedir, dikkatinizi çekmiştir. Kimi minicik çenelerinde kendi boylarının kat kat fazlası bir yiyecek parçası ile yuvanın yolunu tutmuş. Kimi minik taş ve toprak yumaklarını yuvanın girişine yığar. Bir intizam içinde bir birlerinin işine müdahale etmeden gider gelirler. Karıca yuvaları genelde insanların hemen yanı başındadır. Ya park ve bahçelerde ayaklarınızın dibinde ya da kaldırımlarda minik tepeciklerden onların varlıklarını anlarsınız. Kültürümüzde ayrı bir karınca sayfası, hatta sayfaları vardır. Yeni açılan iş yerlerinin kapılarına işlerin bereketli olması için karınca duaları asılır. Tembel çocuklara örnek olarak karıncalar gösterilir, onlar gibi çalışkan olmaları öğütlenir. Mutfaklarımızda yiyeceklerimizin bir kısımına ortak olmalarına kimi kez kızsak da çoğu zaman hoş görürüz. Karınca yuvalarına bakarak yönümüzü tayin eder, onların ortalıkta görünmesi ile baharın geldiğini anlarız. Ağır hareketli olanlara karıncaezmez denilmesi boşuna değildir. Çünkü karıncalar diğer böcekler gibi ezilmez ve yuvaları bozulmaz. Onlar doğanın minik mimarlarıdır. Yaptıkları yuvalar birer mimari eserdir çünkü. Havalandırma, tehlikeden kaçma delikleri ile labirentlerin gözleri görmeyen ama yollarını şaşırmadan bulan minik yolcularıdır onlar. Onlar yuvalarında kendileri için minik hayvan besler, bitki yetiştirir. Yuvalarının hijyen ve temizliği için bir tür vernikle yuvalarını dezenfekte eden küçük dahilerdir.