Karmaşık zamansızlıklar

Tüm renkler sizin mi gerçekten?

Işıltılı caddelerin hepsi sizin mi yalnız?

Bizlere verecek karanlık sokaklar bile yok mu?

Ağaçlar yalnız size mi gölge yapar?

Yaptığınız her hataya bir bahanenizde mi mevcut?

Aynalar bir tek size mi güler,

Her gün baktığınız aynalar hiç mi yüzsüzlüğünüzü hecelemez sizlere?

Biz miyiz kaybeden gerçekten,

Yoksa siz misiniz kazanan çaldıklarınızla?

Acı sadece bizim hayatlarımıza uğrayan göçmen bir kuş mu,

Sizin mi gökyüzünüz yok yoksa?

Kim bilir belki de ışıklarınız görünmez kıldı semanızı...

Susturduğunuz vicdanlarınız hiç mi açığa çıkmaz gecenin kör saatleri?

Hiç kardeşinizde mi olmadı sizin?

Paylaşmanın verdiği mutluluğu hissetmedi mi yürekleriniz?

Sesinizi bu kadar gür çıkartan, omuzlarınızı dik tutan,

Kendine güvenin bir işareti mi?

Tüm o sokaklar, evler, renkler, susturduklarınız, kanattıklarınız hesap sorar bir gün...

Kim bilir belki de bu gün...