Kasap mesnevisi

 Söyle nasıl bırakıp gideceğiz şu güzelim dünyayı
Gözleri saran  esrarı, ummanı, nice dağları ve ayı.

Kolay mı bırakmak insanı saran o güzelim  hülyayı
Bırakıp gideceği her gece gördüğümüz aynı rüyayı

Esiyor nesimi nevbahar , revnaklar içinde bütün yer
Fakat düşünmez onlar ki, bu garipler ne yer ne içerler

Dünya varsılların dünyası .ötekiler elde var avuçta yok
Kasaba giden koyunlar gibi bir sürü meleyen insan çok

Hepimiz bu kadar günahkar mıyız, niye sesimiz çıkmaz
Götürseler kesmeye, yapmayın, diyen, belki de çok az.

Hepimiz insanız,ama kimimiz kasap,kimimiz koyun gibi
Tek sıra olmuş gidiyoruz boynumuzda upuzun  idam ipi

Beyler hop dedik nereye böyle , desek bile kim aldırır
Önlerine katmış götürür,laf atana durmaz adam saldırır

Bir kaldırıp baksak gökyüzüne, görsek yıldızlarla dolu
Kimisine umut vermiş Allah kimisine kader denen kulu.

Oysa kaçmak kurtulmak var, ebedi yeni bir hayat kurmak
Hürriyet diye diye  bütün evrene bütün güçle  haykırmak

Dai bırak bu düzeni sen mi değiştireceksin baştan bozuk
Ne kadar söylersen söyle dinlemezler, kader alınlara çizik