Kayıp giden yıllar hiç farkında olmamışcasına....

Her yaklaşan yeni yılda bu yılda nasıl geçicek diye kendi kendime hayıflanırdım... Koskoca 365 gün dile kolay değil derdim... Geçmesi bir yana neler getirtdiği, neler götürdüğü veya getireceği götüreceği meçhul günler...

2007 senesi benden öyle bir şeyimi aldı ki nasıl geçer diye hayıflandığım günleri arar oldum.Sevgilerimde yaşanan kırgınlıklarımı küçük dünyamda yarattığım büyük fırtınalarımı arar oldum.Meğerse hiç geçmeyecek gibi görünen günlerimin ellerimden nasıl kaydığını hiç bana sormadan, izin almadan nasıl aktığını çok sonra anladım...

Ne demişler"Ölüm Allahın emri ayrılık olmasa" ...Ölümle gelen ayrılığın, yaşanmamışlıkların , pişmanlıkların , olmazsa olmazların, yitenin, gidenin, sevenin, sevmeyenin önemini ölüm ayrılığından sonra daha bir başka olgunlukla karşılar oldum.Bayramların çoçuksu sevinçlerini yanlızlığımın büyüyen olgunluğu aldı.Hayatın devam ettiğini etmek zorunda olduğunu anladım.Ne kadar üzüntü içimde olsa bile onunla yaşamayı zevkli hale getirmeyi öğrendim.

Çocuk olarak bırakıp giderken bizi aramızdan, büyüyüp olgunlaşmayı öğrendik.

"Bir neyin var senin' e " öyle ihtiyaç duyduğum anlar odu ki sen yoktun bu anlarda başa çıkabilmeyi kucakladım.

Şimdi seni benden alan zaman bu akşam bir film şeridi gibi gözlerimin önünden akıp geçiyor....

Sen benim her zaman arkamdasın dediğim zamanlarda gülümseyerek yanında olmayı tercih ederim dediğin zaman gülümserdin.Neden diye sorma fırsatım oldu . Anlamamakla birlikte düşündüğüm yanıtın şimdi hep aklımda anlamıyla...

"Arkanda olursam ben yaşlıyım arkandan yetişmem imkansız yanında olmalıyım ki düşerken tutabilmeliyim düşmeden uyarabilmeliyim diyen nükteli bir o kadar da anlamlı cevabını...

Şimdi ne arkamda ne yanımda düştüğümde hep içimde olanım...


"AYRILIKTAN ZOR BELLEME ÖLÜMÜ GÖRMEYİNCE SEZİLMİYOR"