Kediler ve benim ailem

Su güzelliğe bakin. Avuç içine sığacak kadar küçük. Esim, çocuklarım, kayınpederim kedi delisi. Beni de kendilerine benzettiler. Aslında evde Iran kedimiz var zümrüt yeşili gözlü. Yası ilerledi. ama hala bahçeye gelen diğer kedilerle kavga edebiliyor. Bir de iki yıl önce karganın pençesinden kurtardığımız, çaresiz evlat edindiğimiz bir başka kedimiz var. Iran kedimiz sokak gezer ama evlatlığımız ayakucumuzda uyur.

Evin bahçesinde kediler masaallah hiç bos durmuyorlar. Habire yavruluyorlar. Ama kısa sure sonra ortadan kayboluyorlar. Yakınlarda yine biri doğurdu. .Dokundum diye başka yere götürdü. Bugün sabah bir baktım. Anaların peşinde üç güzel yavru içlerinde en uysalı kucağımda resmi olan. anne yine kıskandı galiba. Ortalıkta görünmüyorlar. bir tane gece gibi kara olanı vardı mavi gözlü. ama öyle hırcındı ki daha bir adim atınca tırnaklarını gösterip, tıslıyordu yırtıcı hayvan gibi. Yoklar simdi pencereden bakıyorum da. Gece yarısı burada. Bakalım ne zaman gelecekler?