Kelle almak..

Kelle almak geleneği olan bir ülkeyiz. Eskiden beri, beğenmediğimiz adamlarını, grupların kellesini almada pek mahirizdir. Biraz geçmişi karıştırın; gerek savaşlarda, gerek mezhep çatışmalarında kaç bin insanın kellesinin gittiğini görürsünüz.

Ondan sonra medeni olalım, dedik; Avrupa’nın uyguladığını biz de uygulayalım, dedik, biraz da dışarıdakilerin itmesiyle ( Apo’yu şartlı vermişlerdi; kellesini almamak şartıyla) alel acele bir kanun çıkarıp, İdam cezasını resmiyetten kaldırdık. Müebbeti koyduk.

Ama şimdi yine caydık. Pişman olduk , “Ulan biz ne halt ettik de şunların kellesini almadık…” pişmanlığıyla  idam cezasının geri dönmesini dört gözle bekliyoruz.  Bekliyoruz ki, sevmediğimiz, öteki insanların kellesini alalım, böylece memleketi de temizleyelim.

Ama bu arada herkes birbirini temizlerken, bir sürü insan da arada gidecek, farkında değiliz…

Aslında bu temizlemek faslı fazla firaklıdır. Çünkü gayet iyi biliyoruz ki, bugün büyük bir hınçla temizlediğimiz bazı insanların arkasından sonradan ağlamışızdır.

Hele o  Başbakan Adnan Menderes’in asılması konusu vardır ya, işte o mesele bizim milletin maşeri vicdanında hala bir yaradır. Bir pişmanlık ki, değme gitsin.

ABD.de yapılan araştırmalar da gösteriyor ki, asılan her yüz kişiden beşi boşuna asılmıştır. Ya gerçekten suçu yoktur, yada gereksiz fazla ceza yemiştir… Ama adam gitti gider.

Şimdi adamlar düşünüyorlar ki , hazır Anayasa’yı çıkartıyoruz… Kenarına köşesine de bir idam lafını sıkıştırıveririz; ondan sonra memleket sağ, biz  salim… Artık erkekse konuşsunlar. İdam bu be… sallandırıverirsin. Hele yargıçlar da seçkinse . As asabildiğin kadar.

Ama ondan sonra iş; bir sizden bir bizdene dönecek olursa… En sonunda da birisi çıkıp : “Asmayalım da besleyelim mi?” der çıkar. Ondan sonra ipin ucu bir kaçarsa; as asabildiğin kadar. Bakın İran’da sehpalar hiç boş duruyor mu,  maşallah… Ben senin bakışını beğenmedim : “Asın..!” ; ben senin fikriyatını beğenmedim : “Asın…!”  Bu iş böyle gider.

Aslında, asmak, idam… bir “Bedeni Ceza”dır. O bakımdan bir bedeni cezayı aldın mı, ötekiler de sökün eder gelir… Nedir onlar?

Kısas: Duruma göre suçlunun, kolunu bacağını koparmak; gözünü kör etmek şeklinde verilen cezalardır.

Recim: Zina yapan kadının  taşlanarak öldürülmesidir. Kadın yarı beline kadar gömülür ondan sonra seyreden tarafından taşlanır.

Sopa cezası: Suçun çeşitine göre, genellikle sırtına kırbaç veya ayağına falaka şeklinde uygulanan sopa cezalarıdır.

Haddi Şirb: İçki içenlere vurulan 80 sopadır.

Hırsızlık Suçu: Hırsızın eli kesilmesidir.

Şeriatta uygulanan bazı bedeni cezaları burada saymaya çalıştık. Tabii hepsi bu kadar değil.

Bazı insanlarımız, durmadan bu bedeni cezaları da içeren şeriat cezalarının uygulanması için durmadan devleti dürtüp durmaktadırlar.

Yani bu devirde, insanları ipin ucunda sallandıracağız; elini keseceğiz; toprağa gömüp recm edeceğiz, taşlıyacağız, sopa atacağız…  Bunlar öngörülen bazı düşünceler…

Merak etmeyin, idam cezası kabul edildikten sonra, sağcı kamuoyu idamla da yetinmeyecek, öteki bedeni cezaların da uygulanmasını isteyecektir.

Sanki bu cezaların uygulandığı Osmanlı Devleti adam olmuştur da; şan salmıştır!

Bir yandan adam olalım, Avrupa birliğine girelim, Çağdaş olalım diye çalışıyoruz. Diğer yandan birtakım adamlar ilkellikte birbirleriyle yarış yapıp, Türkiye’yi bir şeriat ülkesi yapmak için dolu dizgin gidiyorlar.

İdam, recm’in ilk adımıdır… Sonra , dikkat ederseniz, bu cezaların çoğu kadınlara uygulanır. Hele “Recm” taşlanma cezasıyla ölen erkek yoktur ama kadın çoktur…

Koşar adım ilkelliğe gitmek için bazıları kafalarını hızla çalıştırıyorlar.

İran, idam sehpalarını dolu dizgin çalıştırıyor. Orası pek mi namuslu, dürüst, iyi bir ülke… Haydi canım sende..!

İdamla hiçbir şeyi halledemezsiniz. Siz, insanların niçin idama gittiklerini, niçin hırsızlık yaptıklarını, zina yaptıklarını ; bunların nedenlerini düşünün… Niye insanlar kötülük yapıyorlar. Kötülüklerin nedeni ortadan kalkarsa. İp de ortadan kalkar. Akıllı olalım.