Kemalizm'in "Mustafa" sı!

Can Dündar'ın "Mustafa"sı gündemden düşmüyor. Filme ve Can Dündar'a karşı "Kemalist" tepki giderek öfkeye dönüşüyor. Ezberleri bozulanlar, bu işe sebeb olanlara fazlasıyla bozuluyorlar.

Tepki üç noktada düğümleniyor:

1-Mustafa Kemal'in sıradan insanlarınkine benzeyen hayatı. Her insanda görülebilecek zaaflarının yansıtılmış olması. Resmi söylemin ezberlettiği "Atatürk portresine" uygun düşmeyen bu durum, insanların zihinlerinde tam bir "devrim" yarattı. Bunun hazmı kolay olmayacak belli ki.

Oysa; Mustafa Kemal'in çok içki içtiği, çok sigara içtiği, Can Dündar'ın önceki belgeseli "Sarı Zeybek" te de vardı. Ama o zaman kimse -özellikle Kemalistler- itiraz etmedi. Sarı Zeybek alkışlarla karşılandı. "Mustafa" ya duyulan tepki neden öyleyse? Bence bunun da iki nedeni var; Birincisi: Şu anda AKP'nin iktidarda oluşu...İkincisi; belki de sigara konusunda oluşmuş resmi-toplumsal bilinç.

2- Kemalizm ikinci olarak, "Mustafa" ile Atatürk'ün karizmatik kişiliğinin zedelendiği noktasında. Bu durumun giderek, Türkiyede ezberletilen, dayatılan Atatürk algısına zarar vermesinden korkuluyor. Bu noktadaki itirazlar, siyasi anlamda ikballerini ve iktidarlarını Atatürkçülüğe dayandırmış olanlardan geliyor. İktidar dayanaklarını kaybetmek korkusu yaşıyorlar. Deniz Baykal'ın tepkisi bu nedene dayalı. Atatürk'ü bir iktidar aracı olarak inhisarına alan CHP, Mustafa belgeseliyle ortaya çıkan gerçekten korkuyor. Bu gerçek, aslında CHP'nin Atatürk'ü yalnızlığa mahkum eden, Onu toplumdan soyutlayan bir "kadro" olduğunun ortaya çıkmasıdır.

Oysa; Atatürk son zamanlarında Onu Başbakanlıktan azledecek kadar, İsmet İnönü ile siyasi anlamda ters düşüyordu. Atatürk'ün ölümünden sonra, paralardan resminin kazınarak, İnönünün resimlerini konduğu da bir gerçek. Atatürk'ü koruma kanununu CHP'nin değil, yine CHP destekli 27 Mayıs cuntasının ipe çektiği Adnan Menderes'in çıkarttığı da bir gerçek. Hem de bunlar acı gerçekler...

3-Duygusal tepki; siyasi bir ikbal peşinde olmaksızın, ilk mektep sıralarından başlayarak kendilerine, insanüstü bir Atatürk anlatılan resmi söylemin kurbanı insanların, Atatürk'ün bir insan olarak, insani zaaflarla mücehhez olduğunu görmelerinin yaşattığı şok. "Bu bizim Atatürk'ümüz değil" tepkisi..

Kemalizm; Atatürk'ten sonra, onun adına inşa edilmiş ama onunla pek de ilgisi olmayan bir ideolojidir. Kemalistler, adeta dinin yerine ikame edilmek üzere "yeni bir din" inşa etmek üzere yola çıktılar. Bu yeni dinin "tanrısı" belki İnönü olacaktı ama, toplum bunu kabul etmedi. İnönü olmayınca, toplumun benimseyeceği lideri, Atatürk'ü tanrılaştırıp yeni dinin merkezine koydular. Şimdi sarsılan bu din ve bu imandır. Tepkiler bunun için, akıl ve mantığın ötesine geçip ruhsal tepki haline dönüştü.

Bu öfke, Can Dündar çevresinde bir linç halesi oluşturmaya bile başladı. İlk şaşkınlıklar atlatıldıkça, linç psikolojisi ile, giderek artan homurtular, ardından gelecek, "vurun, söyletmeyin." şekline dönüşüyor. Oysa, tarihin her döneminde gerçekleri ortaya koyanlar linç edilmiş olsa bile, gerçekler hiç bir zaman linç edilemez. Üstelik, söz konusu Mustafa Kemal olunca, saklayacağınız, saklamanızı gerektirecek bir şey de yok.

Ama biz, bir anneden doğmuş, çocukluğu zorluklarla geçmiş, kırgınlıklar, kızgınlıkar, yalnızlıklar yaşamış; zaman zaman göz yaşı dökmüş, devrim yapmış; devrimleri için yakın arkadaşlarını bile feda etmiş, bir asker ama aynı zamanda bir "politikacı" olan, tarihi bir şahsiyetten, kanlı canlı yaşamış bir insandan bahsediyoruz. Siz başka bir şeyden bahsediyorsanız ona bir diyeceğimiz yoktur!