KENDİ KENDİNE DÜŞÜNÜR

Bir düşünür ne düşünür nasıl düşünür? Elbette herkes kendi çapında düşünür. Geleceğiyle ilgili konularda elindeki veriler oranında planlamalar yapar. Hayatı ile ilgili sürekli yapılan planları gerçekleştirme şansı yakalayanalar ya da gerçeğe uygulamalarla planlamalar gerçekleşirse kişi mutlu olur, cesaret bulur. Bunun için hayaller kurmak ve bu hayallere yoğunlaşmak gerekir.

Herkes kendi hayalinin peşinden gider. Evlenince planlar iki, üç, dört kişilik olurken aile üyeleri de planlarda en azından ebeveynler için yer alır. Düşüncelerimizi, hayallerimizi birçok şey değiştirir etkiler. Bunların ne olduğunu her hayalperest bilir. Aynı zamanda hayallerimize neyin engel olduğunu da tıpkı bizi istediğimizi elbette hukuk sınırlarında kalmak kaydıyla dahi olsa o şansı bile tanınmayanların olduğunu genelde otorite olarak adlandırılan kimi zaman örf adetler, kimi zaman din, kimi zaman da maddi imkânlar çerçevesinde engellenen insan, bir süre sonra hayaller anlamında susarsa işte o zaman fikri ölüm gerçekleşir ki fikri engel veya imkânsızlık hayallerin son bulması insanı yaşayan ancak bitkisel ölümde tutar ki bu hal topluma uygulandığında toplum üyeleri yaşadıkları hayal kırklıkları neticesinde hayal kurmamaya başlarsa ya da hayalleri ölürse işte o zaman toplum ölmüş olur.

İnsanlar ne kadar çok şey görürler ve ne kadar çok yönlü olurlarsa hayalleri de o denli geniş ve sınırsız olabilir. Hayallerin sınırsızlığına bilgi her zaman doğru etki yapmayabilir. Çünkü dünya denilen tek düzenin sınırlarını anladığınızda anlamaya başladığınızda, ülkenizle başka ülkeleri kıyaslamaya başladığınızda gördüğünüz şeyleri daha iyi anlamaya başlar ve bu durumda çevrenizde olup bitenlerin yanlışlığın farkına varmanız bunu dile getirmenize neden olabilir ama bu durumda da hem çok konuşan hem de dikkate alınmayan üstelik bilmek de tıpkı mal sahibi olmak gibi bir takım kıskançlıkları körükleyebileceğinden haddinden fazla düşmanı en yakın çevrenizden başlayarak farkında olmadan kazanabilirsiniz. Bu durumda millete duymak istediklerini söylemeyen herkes büyük bir günah işlemişçesine toplumun kalitesince itibar görür. Misal Almanya’da Türklerin durumunu dışarıdan bir göz olarak farklı görebilir, bizdeki kadar kredi kartı kullanılmamasına şaşabilir ve masumane sorunuza kişilerin verdiği cevapları irdelediğinizde ülkenizle ilgili durumun vahametini ya da rahatlığını daha iyi anlamaya başlarsınız. Bu tamamen sizin görmek istediğiniz şeyle ilgilidir. Romanya’da bir kilisenin aşevinin önünde sıcak yemek almak için bekleyenleri görünce ve de Romanya’nın fakir bir ülke olduğu aklınıza gelebilir ya da bizde neden camilerin böyle bir dayanışma ağları yok diye düşünebilirsiniz? Sonra bu konuda kafa yormaya başladığınızda bulacağınız şeyler duruma göre hoşunuza gider ya da gitmez ama toplumun hoşuna gitmeyenleri söyleyemezsiniz. Bir düşünür ne düşünürse düşünsün, toplumundan önde olduğunda saldırıya uğrayacağı açıktır. Aynı şekilde yerel, ya da genelde etki yapabilecek bir ününüz varsa tehdit olarak algılanma olgunuz değişir, duruma uygun olarak düşer ya da çıkar.

Sıradan bir insan fikrini her yerde rahatça söyleyebilir, (sınırlar dâhilinde kaldığı müddetçe sorun teşkil etmez.) Yayma kabiliyeti arttıkça tehdit algılaması da değişir. Fikirler kişilerle ilgili olmaz. Zaten kişiler özellikle de belli bir yaşa gelenler olmuştur ya da olmamıştır ancak onlar sizin bir sözünüzle değişmezler hele ki makam mevki sahibiyseler bilme ve düşünme kabiliyetleri daha fazla olduğundan bu göreve layıktırlar, dinlemeleri gerekmez, eğitimleri ne olursa olsun sizden daha güzel bir evde yaşıyorlarsa sizden daha akıllı olduklarının en yegâne göstergesi malvarlıklarıdır ki onlar da sizi düşüncelerinize değer vermezler, sizden daha iyi bilirler, diğerleri ki genel halk tabakasına ulaşmak zor değilse bile onlar da eşdeğerlerini bırakın dinlemeyi eşdeğerleriyle düzenli bir savaş halinde yaşarlar. Dolayısıyla düşünürler, düşünen kişiler çoğu zaman kendi kendine düşünür.