Kendini beğenmişlik!

Pohpohlanmak ve her daim gaz’a getirilmek kendini beğenmiş insanların besin kaynağıdır!
Çünkü devamlı takdir edilmek ve iltifat görmek çabası içerisindedirler.
O tür insanlara itibar edilirse, bu defa her şeyi bildiklerine inanırlar ve bu defa hep onlar konuşur, diğerleri dinler.
Kendilerini farklı ve özel bir kişi olarak algılarlar çünkü!

Ve kendilerini daha çok sevmeye başlarlar.

Karşılarında süslü cümleler kuran birisi olduğu zaman anında farklılaşma telaşına kapılırlar.

Ve kendilerinin onlardan daha üstün olduğunu kanıtlama çabalarına.

Kıyafetleriyle aksesuarlarıyla kendilerini ön plana çıkararak, başarılarını, yeteneklerini abartırlar.

Her türlü eleştiriden rahatsız olur ve kendisini eleştirenleri düşman kabul ederler.

Vefasızlık ve nankörlük kendini beğenmiş insanlara göre normal davranışlardır.

Her türlü başarı sanki onun zekası sayesinde kazanılmıştır ve muhatap aldığı kişileri kendilerine hayran etmeye çalışır.
Gerçek kişiliklerini ortaya koyamadıklarından olsa gerek, ellerindeki en büyük sermayedir övünmek .

Geçmişte yaşadıkları, ancak hiçbir değeri olmayan hikayelerini ballandırarak anlatmaları da eksikliklerinin kanıtıdır aslında!

Bu tavırları kendilerine anlık mutluluklar verse de geçmişle övünmek ancak geleceğini sıradanlaştırır insanın.

Oysa kişinin kendine güvenmesi, kişiliğini geliştirebilmesi,hayat tecrübesini günden güne artırabilmesi gerekir!