Keşke, armut tepeye düşse!...

Ne ülkeyiz ama!... Üç yanımızın denizi, doğası, tarihimiz ve insanlarımızın yardımseverliği ile övünürüz. Çoğu kez de; içimizde yaşadığımız olumsuzluklarla hayıflanır ve bir şeylerimizin eksikliğinden yakınıp dururuz. Neyimiz yok ki?

- Toprak altına saklanan cephanelikler,

- 12 nci dalga eşliğinde Cumhuriyet ve laiklik tartışmalı Ergenekon ve Almanya başlangıçlı ve Türkiye uzantılı Fener davalarımız,

- İşsizlikte, neredeyse dünya rekoruna koşmamız.

- Fabrikaları kapatmalarımız,

- Seçimlerde onlarca adam öldürmelerimiz,

- PKK ve Hizbullah gibi yasa dışı örgütlerle mücadelemiz,

- Ermeni ve Azeri arasında kalan sınırların açılması bilinmezliği,

- “Altın taşımak günahtır” diyerek, yaşlı kadının kolundan bilezikleri alarak dolandıran insanlarımız…

- Güneyde bitmek bilmeyen Irak gelişmeleri…

- 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlamalarında, birbirine küs liderler ve daha nice bitmek bilmeyen yurdumun insanının ilginç panik atakları…

Sahi “Küslük” dedim de, aklıma bizim siyasiler geldi. Her yıl çocuklarımızla birlikte “ Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir” sözü altındaki T.B.M.M.’deki kutlamalarda, çocukları yine güzel duygular içinde izledik… Peki, birbirlerine küs liderleri, aynı zevkle izlediniz mi? Şimdiden yüzünüzün buruşur gibi olduğunu görüyorum!...

23 Nisan çocuklarında küslük yoktu!...

Şendiler…

Bakınız Erdoğan’la Baykal, 23 Nisan Törenleri’nde, selamlaşmayı ve konuşmayı bırakın, birbirlerinin yüzlerine bile bakmadılar…

Neden?

Çünkü, seçim meydanlarında, bizlerin gözü önünde birbirlerine alabildiğince “Gıybet” yaptılar. Neler yapılmasının gerekliliğini halka anlatmanın ötesinde, “Gıybet” üzerinden oy avcılığı yaptılar. Sonrada, böylesi törenlerde, birbirine bakacak yüzü bulamadılar… Dinimizde “ Bir cemaat içinde bulunurken, bir kimse hakkında gıybet edildiğini görürsen, o kimse için yardımcı ol ve cemaati de ondan men etmeye çalış veya oradan uzaklaş” yani kısacası; “ İnsanların dünya işleri için birbiriyle küsmesi, onu terk edip uzaklaşması, aradaki bağlılığı, ilgiyi kesmesi caiz değildir” denir.

Bayramda çocuklar şendi…

Liderler ise küs…

Bakınız, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Bölümünden Prof.Dr. Orhan Öztürk; “ Küsmenin aynı zamanda kişinin kendisini protesto etmesi anlamına geldiğini ve küsmenin iletişim zorluğu olduğunu, bir hekim hastasına küsmez. Siyasilerde toplum için bir hekim gibidir. Ne topluma, nede iletişim kurduğu ve kurmak zorunda olduğu insanlara küsebilir” derken, sizce haklı değil mi?

Bir söz vardır; “ Armut dibine düşer” diye. Keşke siyasilerde çocuklar gibi “Şen” olup, bu sözü onlar için, “ Armut tepeye düşer” diyebilseydik!...

Sizce, küslüğü yaratan ve nifak sokan şeytanın, nelerle uğraşıp, kimin kanına girdiğini düşünüyorsunuz?

İşte size yılın sorusu, çöz çözebilirseniz.

Kim bilir kaç bilinmeyenli denklem!... Başarılar sizinle olsun…

Sevgiyle ve her daim, küssüz kalın…

26 Nisan 2009/Bursa

Ertuğrul ERDOĞAN