Keşkeler olmasaydı

Keşkelerin olmadığı bir yaşam düşleriz sıklıkla. Olmasını isteriz. Lakin bunu başaramayız hiç bir zaman. İlkel toplumlardan bu yana insanoğlu her daim keşkelerle yaşamıştır. Keşke demediği gün, saat, dakika olmamıştır. Yaptıklarından kimi zaman pişman olmuştur. Kimi zaman hüzün duymuştur. Coşkuya kapıldığı zamanlar çok azdır. Sevdiklerimizle keşkelerin olmadığı bir dünya özleriz. Lakin olmaz işte bir türlü. Hep bir yerlerde bir engel çıkar, çıkmıştır da. Yaşam kısa, zaman uzun. Zaman daima galiptir kısa yaşamın karşısında. Her daim maça bir sıfır önde çıkmasını bilmiştir. İsteriz ki çiçekler açsın, solmasın güller; yapraklar yeşersin ağaçlar büyüsün, etraf yeşillensin. Lakin olmaz, olamaz bir türlü. Keşkeler engeldir her zaman. Birileri engeldir sorunsuz yaşamamıza. Bir gün çölde, bir başka gün bozkırda, ya da dağ yamacında, bir vadide, bir toprak parçasını işlerken, bir maden ocağında kararırken bedenler; kavruk bir yüzle dolaşırken bozkırda, bir denizde mücadele edilirken dalgalarla, bir ceylan gibi sekerken su sesiyle hep keşkeler karşımıza çıkar. Aman vermez hiç birimize.