Kim demiş parasız eğlence olmaz diye? Ben ve sokaktan sesler korosu

Cumartesi günü inanılmazdı...

Parasız eğlence olmaz diyenlere inat hem eğlendim hem eğlendirdim. Üstelik bu bet sesime bile aldırmadan, sokağın tam ortasında Kemal Amca çaldı ben söyledim. Ancak yalnız değildim.

Kemal Amca bir sokak çalgıcısı, yaşadıkları bir kitap olur ama o akşam benim için yaşadıklarım en ciltli bir kitaba bile sığmazdı.

Önce kendi aramızda bir iki şarkı mırıldandık sonra baktık ki bizimle birlikte herkes söylüyor. Önümüzden geçenler artık durmaya bizi şaşkın bakışlarla izleyenler şarkılarımızı mırıldanmaya başladı.

Çok ama çok eğleniyorduk. Kemal Amca çalıyor biz söylüyorduk. Biz derken aslında karşı apartmanlar, tam karşı kafe de oturanlar, yoldan geçenler, geçerken duranlar, çocuklar, aileler…

Kemal Amca bir ara yorulup ara verdiğinde fark ettik aslında bu kadar çok seyircimiz olduğunu. Müzik susup, apartmanlardan alkış seslerini duyduğumuzda aslında eğlenin sadece biz olmadığını da anladık.

Kemal Amca o akşam hasılatını ikiye katlamıştı ve tabii benim hüznümü alıp sevincimin kaça katlandığını zaten söylemiyorum.

Ama o akşam tabii ki de bu şekilde bitmedi. Verdiğimiz mini konser sonrasında kendimi sahilin o serin kollarına bıraktım.

Gecenin serinliğine aldırmadan balık tutan birine verdiğim bir selam ise bana başka bir kapıyı açtı.

Erdoğan Ağabey…

Bir hayat hikâyesi dinledim o gece. Ben bitsin istemedin o çatallı sesin anlattıkları ama gece sandığım kadar uzun değildi.

Eve gitme vakti gelmişti. Dudağımda Kemal Amca ile söylediğim şarkılar, damağımda Erdoğan Ağabey’in sohbeti...

Her şeye değer bir gece geçirdim. Üstelik her şey bedavaydı.

Ben bir gece geçirdim Kıbrıs Şehitleri Caddesin'de başladı Gündoğdu Meydanı’n da devam etti. Şarkılar söyledim tanımadığım ama bana gülümseyen insanlarla, neşeme ortak olan, eşlik eden güzel insanlarla…

Ben bir gece geçirdim üzerine milyonları verseler, yaşayamayacağım bir gece…