Kim uyandırdı

Kim uyandırdı kenti önce
kuşlar yada köpekler mi
gece lambaları ötmekte
güneş hazırlanmakta ufukların
ötesinde bir yerde...
guguklu saat saymakta
dakikaları...

Neler oluyor bizim bilmediğimiz
bir vahşi, güvenilmez, bir soğuk
anlaşılan bir şeyler olacak
zaten her gün bir şeyler oluyor
her gün birisi teslim oluyor
değirmen çarkı dönüyor
gece ve gündüz demeden
sular akıp gidiyor
niçin böyle çaresiz ve yalnız
bakıyoruz ardından gelip
geçen dostların...

Her yüz ne kadar çabuk eskiyor
dünya ne kadar çabuk dönüyor
dün kalbimiz bu kadar hasta değildi
bu gün ise isteksiz çarpıyor
belki yarın çarpmayacak
her gün yeni bir güne gebe
her gebe yeni bir gün doğuruyor.

Birileri bir gün isyan edecek
“Ne çabuk, ” diyecek, “Ne çabuk!”
her şey çok çabuk bitiyor
hiç bir şey anlamıyoruz,
ya da biraz bir şeyler anladığımızı
sandığımız anda
işte o zaman bir şeyler oluyor
birisi bir kampana çalıyor
üstelik, kırmızı şapkalı istasyon
şefi de görünmüyor
grdifren de yok...
Bu nasıl tren
kendi kendine gidiyor
lokomotifi yok
sanki hiç yolcusu yokmuş gibi sessiz,

Bu nasıl tren?
Nereye gidiyor?
Kimse inmeye çalışmıyor
saat 24 yolcuları
kader yolcuları
gidiyorlar
kimi güle, kimi ağlaya
kimi göçe, kimi kona
koyunlar da gidiyor aynı trende
kesilmeye,
arka vagonlarda
arada bir meliyorlar, o kadar..

Bağırsan çağırsan, isyan etsen
kime, neye, Ne olacak..
İsyan eden de gidiyor, etmeyen de
Napolyon da gidiyor, İskender de
Aristo da bindi bu trene, Seneka da..
Gidiyoruz,
acı bir şey bu
tren bir yerde duracak
alacaklar bizi kompartmandan
götürüp bir tarlanın kıyısına bırakacaklar
(diğerlerine de aynısını yaptılar)
sonra yine güneşler doğup batacak
ay yükselecek geceleri gökyüzüne
havalar ısınınca sinekler çıkacak
sen yoksun
trende yeni yolcular, yeni yüzler
ve trenin tekdüze sesi
alıp gidecek gecenin içinden
uzaklara bakıp soracaksın
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye?