KİMİZ BİZ

                      Bin yıllardır herkesin sorduğu, kitaplar yazdığı, cevabını bulduğunu iddia ettiği bir soru.

Sahi kimiz biz?

Kalabalığın içerisindeki yalnızlarız biz, et kemiğe bürünmüş ama farkedilmeyenleriz,

Ekrandaki silik donuk sönük karelerde seçilemeyenleriz.

Hayatı ağız tadıyla yaşayanların ağzının içini merak eden hayretle bakan akan salyayı temizleyenleriz,

Olmayacak şeyler kuranlarız, hatta kurduklarımıza inanıp bunlara gülenleriz

 Kör bir köşede, gecenin ayazında sigarasından derin bir duman alıp vermeyi unutanlarız biz,

Kelimelerimiz kısıtlı, söylediğimizi biz bile dinlesek anlayamayanlarız,

Avazı çıktığı kadar bağıran ama fısıltı dahi çıkaramayan pandomim sanatçıları gibiyiz.

Yokuz aslında, kendimizi var etmeye çalışan yoklarız.  Hükümsüzüz, imal tarihimiz geçmiş, çürüme yolunda ilerleyenleriz,

Çağlayana kapılmış kütükler gibi sürükleniyoruz

Modern çağın meczuplarıyız, ışıklar içinde kaybolmuşuz biz, bunu ye diyorlar yiyoruz, bunu giy diyorlar giyiyoruz.

Yalnızız aslında ve bu yalnızlık, yalnız olduğumuz zamanlarla sınırlı değil.

Ha iyi olduğumuz hiç bir şey yok mu? Var tabii ki, kendimizi avutma konusunda uzmanız,

Halbuki;

Böyle mi olmalıydı. İnsan insana emanetti bu unutulmayaydı,

Haddini aşmayaydı insan, asıl yüceltilmesi gerekenin insan olduğu bilgisini unutmayaydı,

İhtiyacımız olmayan şeylere sahip olmak için ömrünü tükettiğinin farkına varaydı,

 Kibir kulelerinden hemcinslerine bakmayaydı,  böyle mi olurdu?

Unutmayalım ki insanın mevsiminin döngüsü yoktur. Her bir mevsim bir daha yaşanmamak üzere geçer.  

Tüm bu durumların farkında olunduğu halde hayatı yaşanılır kılan en önemli unsur tabii ki umut!

Yaşam bir anlamda umuda yolculuk.

Umutlarımızın baki kalması dileğiyle herkese iyi yolculuklar.