Kimliksiz ve kişiliksiz kadın olmaya özenmek

Sevgili dostum Ahmet Durmaz “suratı olmayan kadınla evli olmak” (http://onpunto.com/ShowBlog.aspx?Web=oguzkanbolukbasi&CId=143960) (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=110442) başlıklı yazımı okuyunca bana aşağıda sizinle paylaşacağım bilgileri iletmiş. Ahmet Durmaz benim Urfa’lı bir dostumdur, kendisi ile çeşitli konularda çok güzel sohbetlerimiz olur, Ankara’ya geldiği zaman ziyaretime gelir. Kendisine “google” derim çünkü yanıtlayamayacağı soru yoktur. Okuma konusunda bir kitap kurdudur ve hayatı da kör olma dışında biraz Eric Hoffer’e benzer.

Ahmet Durmaz dostum diyor ki” sorun yalnız kadını örtmek veya açmak değil, sorun kimlik ve kişilik sorunudur, örtünme, peçe bunların yanında zurnanın son deliğidir”

Bu ifadesini şu sözlerle delillendiriyor “ Araplarda kadınların adları yoktur. Kadınlara ya numara, ya da tip ve fizyolojik görünümlerine göre bir takım sıfatlar verilir. Örnekler:

Elif: Arap alfabesinin birinci harfi, aynı zamanda arap rakamlarında bie rakamını ifade eder

Saniye: Sani Arapça iki demektir doğan ikinci kıza Saniye adı verilir (eski dilde ikinci; cümle içinde örnek fazında vermek gerekirse "sultan mahmud-u sani.. yani ikinci Mahmut")

Tılte: Telat veya Türkçe’de selaseden türemedir 3. demektir. Bu isim Anadolu’da pek görülmez ama Harran’da Araplarda çok bulunur

Rab’a. Arapça’da dörttür. Rabia dördüncü demektir. Anadolu’da yaygın bir addır, geçmişte çile çekmiş bir İslam kadının adıdır.

Hamse: Arapça beş demektir Bu isim Harran yöresi Arapları dışında Anadolu’da pek bulunmaz.

Sitte: Harran’da yaygın bir isim olan Sitte Arapça altı demektir

Sabe: Arapça yedi demektir, bu kelime çok değişiklik geçirmiş Sabiha olmuş, İbrahim Tatlıses Sabuha ifadesi ile kullanmıştır.”

Sevgili Ahmet Durmaz sekiz ve dokuz rakamı ile ilgili isim var mıydı bilmiyor ama yediden sonra Arapların “yazi” ismini koyduklarını söylüyor bu yeter anlamına geliyormuş.

Dostumun bilgilendirme mektubu şöyle devam ediyor;

“ Her zaman ilk doğan kıza Elif adı konmaz, Bazen de Ayşe adını koyarlar, eve ilk gelen kıza evin iaşe işlerini çekip çevirecek gözüyle bakıldığı için Ayşe adı konulur, bazen aş pişirme beklendiği için Avvaş adı konuşlur.

Erken doğan prematüre kıza Hadice adı verilir , Hadice Arapça’da erken doğmuş prematür kız anlamına gelir.

Çelimsiz ve ufak tefek doğan kızlara Fatma dı verilir, fatm Arapçada süt yanığı, süt kesiği anlamına gelir.

Koyu renkli doğan kızlara esmer anlamına gelen Semra adı verilir., Biraz açık renkli ise aydınlık açık anlamına gelen Zehra adı verilir, iyice beyaz ise Beyza adı verilir”

Bu bilgilerin ışığında hakikaten kadının Arabistan’da veya Araplarda kimlik ve kişilik sorunlarının örtünme, peçe ve çarşafa girmeden daha öncelikli olduğu düşünülebilir.

Anadolu’da kadın numaralandırılmaz ve sıfatla çağırılmaz, Türklerde ve Anadolu’da kadın bir şahsiyettir , bir kimliğe sahiptir. Hanımağadır, hanım efendidir, kraliçedir, Tanrıça’dır. Arap kültürünün ikinci plana ittiği numaralı vya sıfatlı bir nesne değildir. Bu bilgilerin, Arap yaşamına ve tarzına özenen kadınlarımız tarafından da gözden geçirilmesini dilerim.

Yıllar önce Duygu Asena “kadının adı yok “ dediğinde Anadolu kadını için üzülmüştük, oysa Arap toplumunda neredeyse kadın yok.

Kapanmak, çarşaflar içerisine girmek, bu kimliksiz yaşamın son basamağı oluyor. Nedense bir grup kadın bu yolda emin adımlarla ve özgürlük adı altında ilerliyorlar.

Aşksız, sevgisiz ve isimsiz bir hayata kadınların ilerlemesi, böyle bir hayatı tercih etmesi garibime gidiyor. Bunu din adı altında yapmaları garibime gidiyor. Dinin başka bilginleri Yaşar Nuri Öztürk, Beyaz hoca ise değişik bilgiler veriyorlar halbuki. Buna rağmen, bilgisinden kuşku duyulan insanların sözleri ile kadınların kendilerini sosyal hayattan koparmaları, Arap toplumunun özelliklerini benimsemeleri garip değil mi?

Kadını anlamak hakikaten zor.

Yukarıda sevgili dostum Ahmet Durmaz’ın sözleri ile ifade edilen Arap kadını nasıl birinci sınıf insan olabilir ki? Bunlara özenenler, nasıl bir özgürlükten söz ediyorlar acaba.

Haydi diyelim ki insan bunu da tercih edebilir, o zaman başkalarına bunu özgürlük diye anlatmasınlar, dinin gereği diye empoze etmeye kalkmasınlar. Özgürlükse ve gerçekten özgürlüğe inanıyorsak, başkalarının da özgürlüklerine saygı gösterdiklerine inanmamız lazım. İnanamamamızın sebebi kendini özgür kılmak istemeyen birinin başkalarının özgürlüğüne nasıl tahammül edeceğidir.

Türk gibi yaşamak, Anadolu kültürü ile yaşamak kadın kişiliği ve onuru için önemli bir merhaledir.