Kırgınlığınızı biriktirmeyin...

Sadece 4 sene geçti evliliğimizin üzerinden...

Ve ben olanlara bir türlü inanamıyorum...

Hep sevecektim seni... Hep sen, yalnız sen olacaktın hayatımın her aşamasında. Yıllarca senle dolu hayaller biriktirmiştim, hepsi gerçek olacaktı...

Çünkü biz, birbirimizi seviyorduk...


Şimdi yoksun yanımda...Oysa ki sensiz kalmayı asla düşleyemeyecek kadar sevmiştim ...

Ve ben, şimdi anlayamıyorum bir türlü, o kadar severken nasıl da yitip gitti o kadar yoğun duygularım? Ne senin aklında gelirdi böyle olması ne de benim aklıma gelirdi halbuki. Ama herşey hiç yaşanmamışcasına yok oldu, buharlaşıp kayboluverdi öylece evrende toz bulutları gibi.

Hiç farkına varamadık ve bu büyük bir aşkı el birliği ile öldürdük yok ettik.

Birbirimize çok benziyorduk. Kırgınlıklarımızı içimize atıp yok edebileceğimizi sandık. Halbuki paylaşamadıkça katlanarak büyürmüş sorunlar, kızgınlıklar...

Hiç tartışmadık
Hiç kavga etmedik seninle...

Hatırlıyor musun ? Herkes kıskanırdı, birbirimize olan nezkatimize hayran kalırlardı... Ne oldu da şimdi öfkeye dönüştü sözcükler ? Tahammül bile edemez olmuştuk son zamanlarda birbirimize...

Meğerse hiç dostluk yokmuş aramızda...Hep başkalarıyla paylaştık sorunlarımızı ,birbirimize anlatamadık. Aslında iyi niyetliydik başta...Birbirimizi üzmek istemiyorduk... Ama sonra duygularımız da , düşüncelerimiz de de ayrı düşmeye başladı...

Ve daha önemlisi, bedenlerimiz birbirine değmeye korkar oldu adeta...Sessiz ve derinden gelmekte olan fıtınanın farkına varamadık...

***

Neredeyse elimde büyümüştü Asya ve kendi kızım gibi severdim. Çok şeyi paylaşmıştık evlenmeden önce. Çok mutluydu. 3 sene konuştuğu sevdiğiyle evlenirken gözlerindeki ışıltı ve gelecekle ilgili mutlu düşleri vardı. Ama şimdi o, genç dul bir kadın. Halbuki bana göre ve başkalarına göre de çok uygun ve güzel bir evlilik yapmışlardı. Dinlediğimde hani derler ya " incir çekirdeğini doldurmayan" cinsinden küçük problemler yüzünden sevgilerini harcadılar.


Öfke ve kızgınlık birçok güzel duygunun körelmesinin başlaca nedeni. Kızgınlık, kırgınlık biriktikçe ve çözümlenemedikçe birliktelik için en büyük düşman oluyor. İnsanlar veya çiftler ne kadar birbirlerini iyi tanıdıklarını iddia etseler de , devamlı değişime ve gelişime uğradılarından hep aynı kalamıyorla diye düşünüyorum. " Ama sen bunu severdin ?" diyenlere çok şahit olmuşumdur. Eşlerin arkadaş olabilmesi ve dialoglarını sıcak tutmaları çok önemli. Zaman zaman şikayet etmek, sorunları konuşmak ,büyümeden yok etmek gerekiyor.

Gizli öfke kadar tehlikeli hiçbir şey yok, zaman içinde birçok güzel duyguyu eritip gidiyor farkına bile varamıyorsunuz.
SEVGİMLE...