Kırmızı

Ateş rengi kırmızı, aşkın rengi, tutkunun rengi... Başımı döndüren şarabın... Kanımın rengi hem de bayrağımın. Ayıp olacak ama bir de tuttuğum takımın (sarının yanına ne güzel yakışıyor!).
Bayramlık ayakkabılarım küçük bir kızken, yastığımın altında sakladığım. İlk sürdüğüm rujum, annemden arakladığım...
Üç kuruş fazla olsun da kırmızı olsun diyen, Özgür Çingenemin saçında kırmızım...
Uzak diyarlardan ‘’merhaba’’ diyen o güzel dostumun ise...
Önce sıcacık merhabasında...
Saçı kırmızı, giysisi kırmızı...
Hele paylaştığımız bir fonumuz var ki, o dalıp dalıp çıkan balıklar bile kırmızı... Tatlı, tatlı konuşurken, günün ya da gecenin bir saatinde, nilüferler arasında yüzdürdüğümüz o balıklar; kıpkırmızı...
Sevincimizi anlattığımız, hüznümüzü kırmaya çalıştığımız o sohbetlerde, hayallerimiz bile; o küçük ve sevimli balıklar kadar kırmızı...
Sen; benim artık kırmızı arkadaşımsın!
Ve biliyor musun arkadaşım, ben her akşam güneşin batışını takip ederim. Yarın için bana bir ipucu versin diye. Eğer ki güneş dağların arasında ya da denizin ufkunda kıpkırmızı hoşçakal diyorsa o gün bana; bilirim ki ertesi sabah sıcacık bir merhaba ile tekrar çıkacak karşıma.
İşte o kıpkırmızı hoşçakal ve sıcacık merhabalar arasında...
Giden de gelen de kırmızıysa eğer, bilirim ki o hoşçakal bir veda değil hiç bir zaman. Bilirim ki o kırmızı tekrar merhaba diyecek taptaze bir başlangıçla her sabah bana...
Gerçi hüzünlü veda sonbahar da kırmızı...


Kırmızı.

Kırmızının sıcaklığı.
Gülün kırmızı kırmızı bakışları.
Senin sımsıcak kırmızımsı bakışların gibi.
Aklıma geldi kırmızı laleler.
Seni gördüğümde kırmızımsı alımlı halin.
Hep gülen hiç bitmeyen kırmızımsı muhabbetin.
Hiç unutmuyorum kırmızı gülün dikenlerini.
Bana kırmızı iğneli sözlerin gibi.
Kırmızı kırmızı hatırlıyorum seni.
Dün gece hayalimde kurduğum düş gibi.
Sıcacık kırmızı dostluğun gibi.
İnan korumak istiyorum seni benden.
Benim kırmızımsı duygusal halimden.
Sende seni koru benim kırmızımsı,
Gizemli duygusal düşüncelerimden.
Kaptırma kendini kırmızımsı,
Dünyanın sıcacık gizemli halinden.
Yine geliyor bahar ayları.
Kırmızımsı aşkların duygusallığın zamanı.
Aslında hiç sevmem ben bahar aylarını.
Yine aşık olmak var kırmızı kırmızı.
Bahardan sonrası yakıcı yaz ayları.
Kırmızımsı aşkın yüreğimi yaktığı zamanı.
Biliyorum kırmızımsı aşkım yazdan sonra bitecek.
Sende gideceksin son baharda kırmızı kırmızı.
Ben yine kırmızı aşkların aptalı.
Yalnızlığa mahkum yüreğim kırmızı kırmızı.
Bir gün zamanı gelince bu beden yok olup gidecek.
Sen ve ben kırmızı kırmızı uçacağız göklere.
İşte o zaman bizim yüreğimizi yakan ateş.
Yüreklerimizi birleştirecek sonsuza dek.
İki kırmızı yürek olmuş tek yürek.
Sıcacık kıpkırmızı bir tek yürek.
Ben her bahar aldanan ağaçların aptalı.
Sense dostluğun kırmızı sevgin kırmızı.
Sen kırmızının aşığı ben kırmızının tutsağı…

Zeki Arlan'ın bu güzel şiiri sana armağanım olsun!

Blognot: Kırmızı kendini iyi bilir!