Kısrak- kodlanma

Kısrak doğunca bir bakar çevresine.. Sonra şöyle bir yoklar ayaklarını.. Eğer yanındaysa sevdiği yani anası, pek yabancılık çekmez bu Dünyaya.. Başlar hoplamaya zıplamaya..
Kalabalığa karışmaya kodlanmıştır o çünkü yani koşmaya.
Dünyaya karışmaya kodlanmıştır ..
Sofraya karışmaya kodlanmıştır ..
Sevdikleriyle yaşamaya kodlanmıştır diyelim isterseniz..

İnsanda böyledir aslında..
Fakat sonradannnnn, çok sonradannnnn, aynı genetiğiyle oynanmış bitkiler gibi, hayvanlar gibi sevgiyle yaşamaya kodlanan insan, kendini kodlamaya başlamıştır.. Başlamıştır ama başarmış mıdır?

Sevgiyle yaşamayı harflerde aradığı sürece, o doğal kodlanmanın yerine kendi kodlarını koyması anlam ifade eder mi bilemiyorum? İnsan(?) insanı kodlamaya çalışıyor günümüzde..
İnsan kendini arıyor.. Doğru aradığı tek şey, doğallıktan gelen şeyleri arıyor..
Kalabalığa karışmayı arıyor..
Dünyaya karışmayı arıyor....
Sofraya karışmayı arıyor..
Sevgiye karışmayı arıyor..

Ancak bunları doğallık içinde değil, harflerden yarattığı kodlanmalarla arıyor..
Sevildiği, sevdiği olmuyor..
Kalabalıkları kendi oluşturmak istiyor.. Kendinden kalabalıkları harfler oluşturuyor..
Sofralarda yemekleri o belirlemek istiyor..Lanet olsun! Kendi için değil.. Herkes için yemekleri kendisi seçiyor.. İçkileri O seçmek istiyor..
Dualar ona göre okunmalı.. Sevişmeler kendince olmalı..

Ona uymalı herkes, ancak böyle mutlu oluyor.. Harften kodlanmalara tıpatıp uymalı onun kafasında olanlara.. Kodlanma ne biliyor musunuz? Ona uyanlar, onun sevdikleridir..
Kilit nasıl anahtarsız olmazsa, onunda kodlanmaları var artık.. Ancak bunlar harflerden.
Kısrağınki gibi değil.. Kısrak kendi kodlarını yaratmaz harflerden..
Korkulacak bi şey yok.. Merak etmeyin.. İnsanda öyle.. İnsan sonradan kodlanıyor kendi soyu tarafından.. Fakat öyle bir güzel yanı var ki insanın, her doğan yeniden doğal doğuyor..
İşte sistemler buna çıldırıyor.. Buna deli oluyor..Bununla başa çıkamıyor.. Her doğan deli özgür doğuyor, insan doğuyor.. Çare çocuk kalmakta..