Kitabe -3-

Alışmışlığın mecburiyetinde karşıladı ön yüzü, kırılgandı

Bir adım daha; derinde hüzündü iç yüzü, kırılacaktı

Yürürken içe, karanlıklarda aydınlık çocukluklar vardı,

Çocuklar kaçışınca yalnız öfkeler saçlarını okşadı.

Gecenin sabahı tepsi gibi ayın içine doğdu,

Şafak sökerken ay battı, güneşten gece başladı

Ne içindeki yüzü, ne herkesin içindeki yüzü,

Huzur içine girmeden batmadı.

***

not: terörü lanetliyorum!