Kitap okumak

Kitap okumadığımız gibi okuyanı da taciz ediyoruz. Vardiyalı işte çalışıyorum. Genelde işe gidiş dönüşlerde serviste kitap okumaya çalışıyorum. Tabi işçilerin garip garip bakışları arasında. Tabi insan o kadar kitap okumayan işçi arasında kitap okuyunca kendisine anormal bir şey yapıyormuş gibi hissediyor... Hani Mevlana’nın Sonsuz bir karanlığın içinde doğdum şiirindeki mısralarda moral buluyorum.

Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...

Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...

Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine aydım.

Kitap okuyan insan her zaman farklıdır. Çünkü beyni sürekli işleyen demir gibidir. Daha sağlıklı kararlar alır. Ailesinde, işinde ve sosyal hayatta her zaman başarılıdır. Yunus Emre der ya:

“İlim ilim bilmektir. İlim kendin bilmektir. Sen kendini bilmezsen. Ya nice okumaktır.”